⮪ All Stories / कथा / कहानियाँ

अभीसे अभ्यास होना अच्छा  [आध्यात्मिक कहानी]
Short Story - प्रेरक कहानी (हिन्दी कथा)

एक सेठजीने अन्नसत्र खोल रखा था। दानकी भावना तो कम थी, मुख्य भावना तो थी कि समाज उन्हें दानवीर समझे, उनकी प्रशंसा करे। उनके प्रशंसक लोगकम थे भी नहीं। सेठजी गल्लेका थोक व्यापार करते थे। अन्नके कोठारोंमें वर्षके अन्तमें जो घुना-सड़ा अन्न - बिकनेसे बच रहता था, वह अन्नसत्रके लिये दे दियाजाता था । प्रायः सड़ी ज्वारकी रोटी ही सेठजीके अन्न- ₹ क्षेत्रमें भूखोंको प्राप्त होती थी ।

सेठजीके पुत्रका विवाह हुआ। पुत्रवधू घर आयी। वह सुशीला, धर्मज्ञ और विचारशीला थी। अपने श्वशुरका व्यवहार देखकर उसे दुःख हुआ। भोजन बनानेका भार उसने स्वयं उठाया । पहिले ही दिन अन्न क्षेत्रसे सड़ी ज्वारका आटा मँगवाकर उसने एक रोटी बनायी। सेठजी भोजन करने बैठे थे। दूसरे भोजनके साथ उनकी थाली में वह रोटी भी पुत्रवधूने परोस दी। काली, मोटी रोटी देखकर सेठजीने कुतूहलवश पहिला ग्रास उसीका मुखमें डाला और थू-थू करके थूकते हुए बोले-'बेटी ! घरमेंआटा तो बहुत है। तूने रोटी बनानेके लिये यह सड़ी ज्वारका आटा कहाँसे मँगाया ? क्या सूझी तुझे ?'

पुत्रवधू बोली- 'पिताजी! आपके अन्न क्षेत्रमें इसी आटेकी रोटी भूखोंको दी जाती है। परलोकमें तो वही मिलता है जो यहाँ दिया जाता है। वहाँ केवल इसी आटेकी रोटीपर आपको रहना है। इसलिये मैंने सोचा कि अभीसे इसे खानेका अभ्यास आपको हो जाय धीरे-धीरे तो वहाँ कष्ट कम होगा।'

कहना नहीं होगा कि अन्न क्षेत्रका सड़ा आटा उसी दिन फेंकवा दिया गया और वहाँ अच्छे आटेका प्रबन्ध हुआ। - सु0 सिं0



You may also like these:

हिन्दी कथा भगवान्का दोस्त
हिन्दी कथा कुसंगका फल
हिन्दी कथा सच्ची माँग


abheese abhyaas hona achchhaa

ek sethajeene annasatr khol rakha thaa. daanakee bhaavana to kam thee, mukhy bhaavana to thee ki samaaj unhen daanaveer samajhe, unakee prashansa kare. unake prashansak logakam the bhee naheen. sethajee galleka thok vyaapaar karate the. annake kothaaronmen varshake antamen jo ghunaa-sada़a ann - bikanese bach rahata tha, vah annasatrake liye de diyaajaata tha . praayah sada़ee jvaarakee rotee hee sethajeeke anna- ₹ kshetramen bhookhonko praapt hotee thee .

sethajeeke putraka vivaah huaa. putravadhoo ghar aayee. vah susheela, dharmajn aur vichaarasheela thee. apane shvashuraka vyavahaar dekhakar use duhkh huaa. bhojan banaaneka bhaar usane svayan uthaaya . pahile hee din ann kshetrase sada़ee jvaaraka aata mangavaakar usane ek rotee banaayee. sethajee bhojan karane baithe the. doosare bhojanake saath unakee thaalee men vah rotee bhee putravadhoone paros dee. kaalee, motee rotee dekhakar sethajeene kutoohalavash pahila graas useeka mukhamen daala aur thoo-thoo karake thookate hue bole-'betee ! gharamenaata to bahut hai. toone rotee banaaneke liye yah sada़ee jvaaraka aata kahaanse mangaaya ? kya soojhee tujhe ?'

putravadhoo bolee- 'pitaajee! aapake ann kshetramen isee aatekee rotee bhookhonko dee jaatee hai. paralokamen to vahee milata hai jo yahaan diya jaata hai. vahaan keval isee aatekee roteepar aapako rahana hai. isaliye mainne socha ki abheese ise khaaneka abhyaas aapako ho jaay dheere-dheere to vahaan kasht kam hogaa.'

kahana naheen hoga ki ann kshetraka sada़a aata usee din phenkava diya gaya aur vahaan achchhe aateka prabandh huaa. - su0 sin0

106 Views

A Beautiful Bhagwad Gita Reader
READ NOW FREE
How To Cultivate Gratitude For God And Feel Blessed In Life?8 Yardsticks To Evaluate If My Bhakti Is Increasing?7 Amazing Ways In Which Devotees Easily Overcome Pain9 Must Have Qualities Of A Good Vaishnav Devotee



Bhajan Lyrics View All

हम राम जी के, राम जी हमारे हैं
वो तो दशरथ राज दुलारे हैं
तमन्ना यही है के उड के बरसाने आयुं मैं
आके बरसाने में तेरे दिल की हसरतो को
तुम रूठे रहो मोहन,
हम तुमको मन लेंगे
हो मेरी लाडो का नाम श्री राधा
श्री राधा श्री राधा, श्री राधा श्री
बहुत बड़ा दरबार तेरो बहुत बड़ा दरबार,
चाकर रखलो राधा रानी तेरा बहुत बड़ा
नगरी हो अयोध्या सी,रघुकुल सा घराना हो
चरन हो राघव के,जहा मेरा ठिकाना हो
मन चल वृंदावन धाम, रटेंगे राधे राधे
मिलेंगे कुंज बिहारी, ओढ़ के कांबल काली
श्याम तेरी बंसी पुकारे राधा नाम
लोग करें मीरा को यूँ ही बदनाम
हम प्रेम दीवानी हैं, वो प्रेम दीवाना।
ऐ उधो हमे ज्ञान की पोथी ना सुनाना॥
ज़िंदगी मे हज़ारो का मेला जुड़ा
हंस जब जब उड़ा तब अकेला उड़ा
राधे तु कितनी प्यारी है ॥
तेरे संग में बांके बिहारी कृष्ण
गोवर्धन वासी सांवरे, गोवर्धन वासी
तुम बिन रह्यो न जाय, गोवर्धन वासी
सांवरियो है सेठ, म्हारी राधा जी सेठानी
यह तो जाने दुनिया सारी है
कान्हा की दीवानी बन जाउंगी,
दीवानी बन जाउंगी मस्तानी बन जाउंगी,
मैं मिलन की प्यासी धारा
तुम रस के सागर रसिया हो
राधे तेरे चरणों की अगर धूल जो मिल जाए
सच कहता हू मेरी तकदीर बदल जाए
मेरे जीवन की जुड़ गयी डोर, किशोरी तेरे
किशोरी तेरे चरणन में, महारानी तेरे
ना मैं मीरा ना मैं राधा,
फिर भी श्याम को पाना है ।
मेरी बाँह पकड़ लो इक बार,सांवरिया
मैं तो जाऊँ तुझ पर कुर्बान, सांवरिया
मेरी रसना से राधा राधा नाम निकले,
हर घडी हर पल, हर घडी हर पल।
राधे राधे बोल, राधे राधे बोल,
बरसाने मे दोल, के मुख से राधे राधे बोल,
ज़री की पगड़ी बाँधे, सुंदर आँखों वाला,
कितना सुंदर लागे बिहारी कितना लागे
लाली की सुनके मैं आयी
कीरत मैया दे दे बधाई
राधे राधे बोल, श्याम भागे चले आयंगे।
एक बार आ गए तो कबू नहीं जायेंगे ॥
तेरी मुरली की धुन सुनने मैं बरसाने से
मैं बरसाने से आयी हूँ, मैं वृषभानु की
हरी नाम नहीं तो जीना क्या
अमृत है हरी नाम जगत में,
लाडली अद्बुत नज़ारा तेरे बरसाने में
लाडली अब मन हमारा तेरे बरसाने में है।
कोई पकड़ के मेरा हाथ रे,
मोहे वृन्दावन पहुंच देओ ।
वृन्दावन के बांके बिहारी,
हमसे पर्दा करो ना मुरारी ।
मेरी विनती यही है राधा रानी, कृपा
मुझे तेरा ही सहारा महारानी, चरणों से

New Bhajan Lyrics View All

आ रहा है ज़रा देखो वो खाटूवाला,
दर्द मेरा वो मिटाएगा लीले वाला,
शीला देवीजी की आँख के तारे मेरे
प्रेमचंद्रजी के जो नन्दन, उनको वंदन,
कैसे करोगे बेडा पार हरों
राम भजन में तो भूली
वो गीता का वादा निभाना पड़ेगा
निभाना पड़ेगा,
तेरे बाणो की जब तक निशानी रहे,
साड़ी दुनिया तेरी ही दीवानी रहे,