⮪ All भगवान की कृपा Experiences

रहस्यमयी कृपासे वैराग्यप्राप्ति

गुजरातमें विख्यात वकीलह थे। वकालतके क्षेत्रमें उनकी ख्याति दूर-दूरतक फैली हुई थी। वे बड़े-से-बड़े जटिल मुकदमों पैरवी सफलतापूर्वक करते थे। स्वभावसे वे धार्मिक प्रकृतिके थे। नदी जाकर स्नान करना, गायत्रीजप करना और पूजा-पाठ करना उनका नित्यका नियम था।

वकालतसे जुड़े होनेपर भी उनका भजन-साधन बाधित नहीं हो पाता था। एक दिन नदीमें स्नान करनेके अनन्तर जब वे गायत्री जप करने लगे तो कुछ कालके बाद समाधिस्थ हो गये। जब समाधि टूटी तो उन्हें ज्ञात हुआ कि एक-दो घण्टे नहीं बल्कि पूरा दिन ही समाप्त होने जा रहा है। जल्दी-जल्दी वस्त्र पहनकर घर चल दिये। उनके मनको चिन्ताने घेर लिया था; क्योंकि उस दिन उन्हें बहुत ही महत्त्वपूर्ण मुकदमेकी पैरवी करनी थी। उनका मुवक्किल निर्दोष होते हुए भी हत्याका आरोपी करार दे दिया गया था। वे वास्तविक स्थिति जाननेके लिये उत्सुक थे।

पर पहुँचनेपर उनकी निगाह बरामदे की पड़ोचर पड़ी, पाँच बज चुके थे। उन्हें मालूम हुआ कि उनके कई परिचित विशिष्ट व्यक्ति और बकौल घरमें उनकी प्रतीक्षा कर रहे हैं। उन्हें देखते ही सबके चेहरे प्रसन्नतासे खिल उठे और वे लोग आज कोर्ट वकील साहबके द्वारा की गयी पैरवीको भूरि-भूरि प्रशंसा करने लगे तथा निर्दोष मुवक्किलको मुख करानेके लिये उन्हें बधाई देने लगे। सब कुछ रहस्यमयथा। नारायणप्रसादजी तो कोर्ट गये ही नहीं थे, फिर भी वे इस रहस्यको पचा गये। उन्होंने बड़े सरल भावसे उनकी बधाइयाँ स्वीकारकर उन्हें विदा किया।

सबके जानेके बाद वे इस रहस्यपर विचार करने लगे और इस चमत्कारको समझनेका प्रयत्न करने लगे। भोजन आदिसे निवृत्त होकर वे शयनहेतु बिस्तरपर लेट गये। ईश्वरके ध्यानमें लीन हो गये। कुछ ही समयमें गहरी निद्राने उन्हें अपने अंकपाशमें ले लिया।

कुछ घण्टोंका समय बीता होगा कि उनके कानोंमें 'नारायण'- 'नारायण' की ध्वनि गूँजने लगी। घबड़ाकर वे उठकर बैठ गये, उन्हें प्रतीत हुआ कि यह ध्वनि घरके प्रवेशद्वारसे अन्दर आ रही है। उन्होंने आगे बढ़कर द्वार खोला तो देखा कि एक अत्यन्त तेजस्वी पुरुष सिर्फ एक लँगोटी पहने हुए उनको आदेशके स्वरमें कह रहे थे 'अरे नारायण ! बहुत हुई गियो, अब बहुत हुई गियो, अब चल।' आगन्तुककी वाणीका कुछ ऐसा प्रभाव था कि वे उनके पास जाकर खड़े हो गये। आगन्तुक आगेकी ओर बढ़ने लगा और वे भी वैसे ही उनके पीछे-पीछे चलने लगे। कुछ कदम चलनेपर आगन्तुक बोला-'अरे नारायण ! जेबमें पड़ी लोहेकी टुकड़ियोंको कई करोगे ?' सुनते ही उन्होंने बंडीकी जेबमें हाथ डाला तो जेबमें उनकी तिजोरी और आलमारीकी चाबीका गुच्छा रखा था। उन्होंने उसे निकालकर रास्तेपर ही बिना देखे पटक दिया और उस आगन्तुक संतके पीछे चल पड़े। कालान्तरमें वे नारायणदादाकेनामसे प्रसिद्ध हुए और उन्होंने सांसारिक वैभव, घर गृहस्थीका पूर्णतः त्यागकर संन्यास ले लिया।

वे आगन्तुक परमपूज्य संत श्रीनित्यानन्दजी महाराज थे। संत श्रीनित्यानन्दजी बड़े बापजीके नामसे प्रसिद्ध थे,उन्हींके शिष्य होनेके कारण श्रीनारायणप्रसादजी छोटे बापजीके नामसे प्रसिद्ध हो गये। श्रीनित्यानन्दजी महाराजका श्रीनारायणदादापर अपूर्व स्नेह एवं पूर्ण अनुग्रह था ।

[ श्रीरामचन्द्रजी रूहारिया 'साहिल' ]



You may also like these:



rahasyamayee kripaase vairaagyapraapti

gujaraatamen vikhyaat vakeelah the. vakaalatake kshetramen unakee khyaati doora-dooratak phailee huee thee. ve bada़e-se-bada़e jatil mukadamon pairavee saphalataapoorvak karate the. svabhaavase ve dhaarmik prakritike the. nadee jaakar snaan karana, gaayatreejap karana aur poojaa-paath karana unaka nityaka niyam thaa.

vakaalatase juda़e honepar bhee unaka bhajana-saadhan baadhit naheen ho paata thaa. ek din nadeemen snaan karaneke anantar jab ve gaayatree jap karane lage to kuchh kaalake baad samaadhisth ho gaye. jab samaadhi tootee to unhen jnaat hua ki eka-do ghante naheen balki poora din hee samaapt hone ja raha hai. jaldee-jaldee vastr pahanakar ghar chal diye. unake manako chintaane gher liya thaa; kyonki us din unhen bahut hee mahattvapoorn mukadamekee pairavee karanee thee. unaka muvakkil nirdosh hote hue bhee hatyaaka aaropee karaar de diya gaya thaa. ve vaastavik sthiti jaananeke liye utsuk the.

par pahunchanepar unakee nigaah baraamade kee paड़ochar paड़ee, paanch baj chuke the. unhen maaloom hua ki unake kaee parichit vishisht vyakti aur bakaul gharamen unakee prateeksha kar rahe hain. unhen dekhate hee sabake chehare prasannataase khil uthe aur ve log aaj kort vakeel saahabake dvaara kee gayee pairaveeko bhoori-bhoori prashansa karane lage tatha nirdosh muvakkilako mukh karaaneke liye unhen badhaaee dene lage. sab kuchh rahasyamayathaa. naaraayanaprasaadajee to kort gaye hee naheen the, phir bhee ve is rahasyako pacha gaye. unhonne bada़e saral bhaavase unakee badhaaiyaan sveekaarakar unhen vida kiyaa.

sabake jaaneke baad ve is rahasyapar vichaar karane lage aur is chamatkaarako samajhaneka prayatn karane lage. bhojan aadise nivritt hokar ve shayanahetu bistarapar let gaye. eeshvarake dhyaanamen leen ho gaye. kuchh hee samayamen gaharee nidraane unhen apane ankapaashamen le liyaa.

kuchh ghantonka samay beeta hoga ki unake kaanonmen 'naaraayana'- 'naaraayana' kee dhvani goonjane lagee. ghabada़aakar ve uthakar baith gaye, unhen prateet hua ki yah dhvani gharake praveshadvaarase andar a rahee hai. unhonne aage baढ़kar dvaar khola to dekha ki ek atyant tejasvee purush sirph ek langotee pahane hue unako aadeshake svaramen kah rahe the 'are naaraayan ! bahut huee giyo, ab bahut huee giyo, ab chala.' aagantukakee vaaneeka kuchh aisa prabhaav tha ki ve unake paas jaakar khada़e ho gaye. aagantuk aagekee or badha़ne laga aur ve bhee vaise hee unake peechhe-peechhe chalane lage. kuchh kadam chalanepar aagantuk bolaa-'are naaraayan ! jebamen pada़ee lohekee tukada़iyonko kaee karoge ?' sunate hee unhonne bandeekee jebamen haath daala to jebamen unakee tijoree aur aalamaareekee chaabeeka guchchha rakha thaa. unhonne use nikaalakar raastepar hee bina dekhe patak diya aur us aagantuk santake peechhe chal pada़e. kaalaantaramen ve naaraayanadaadaakenaamase prasiddh hue aur unhonne saansaarik vaibhav, ghar grihastheeka poornatah tyaagakar sannyaas le liyaa.

ve aagantuk paramapoojy sant shreenityaanandajee mahaaraaj the. sant shreenityaanandajee bada़e baapajeeke naamase prasiddh the,unheenke shishy honeke kaaran shreenaaraayanaprasaadajee chhote baapajeeke naamase prasiddh ho gaye. shreenityaanandajee mahaaraajaka shreenaaraayanadaadaapar apoorv sneh evan poorn anugrah tha .

[ shreeraamachandrajee roohaariya 'saahila' ]

77 Views

A Beautiful Bhagwad Gita Reader
READ NOW FREE
7 Amazing Ways In Which Devotees Easily Overcome Pain14 Tips To Overcome Tough Times Through Devotional Love For GodWhat Is Navdha Bhakti? And Why Is It So Important For Us?Key Importance Of Bhav And Ras In Krishna Bhakti



Bhajan Lyrics View All

वृदावन जाने को जी चाहता है,
राधे राधे गाने को जी चाहता है,
मेरी विनती यही है राधा रानी, कृपा
मुझे तेरा ही सहारा महारानी, चरणों से
श्याम हमारे दिल से पूछो, कितना तुमको
याद में तेरी मुरली वाले, जीवन यूँ ही
तेरे दर पे आके ज़िन्दगी मेरी
यह तो तेरी नज़र का कमाल है,
लाडली अद्बुत नज़ारा तेरे बरसाने में
लाडली अब मन हमारा तेरे बरसाने में है।
दाता एक राम, भिखारी सारी दुनिया ।
राम एक देवता, पुजारी सारी दुनिया ॥
वृन्दावन के बांके बिहारी,
हमसे पर्दा करो ना मुरारी ।
ये तो बतादो बरसानेवाली,मैं कैसे
तेरी कृपा से है यह जीवन है मेरा,कैसे
तू राधे राधे गा ,
तोहे मिल जाएं सांवरियामिल जाएं
एक कोर कृपा की करदो स्वामिनी श्री
दासी की झोली भर दो लाडली श्री राधे॥
राधिका गोरी से ब्रिज की छोरी से ,
मैया करादे मेरो ब्याह,
सांवरे से मिलने का, सत्संग ही बहाना है,
चलो सत्संग में चलें, हमें हरी गुण गाना
मुझे चाहिए बस सहारा तुम्हारा,
के नैनों में गोविन्द नज़ारा तुम्हार
ना मैं मीरा ना मैं राधा,
फिर भी श्याम को पाना है ।
जय शिव ओंकारा, ॐ जय शिव ओंकारा ।
ब्रह्मा, विष्णु, सदाशिव, अर्द्धांगी
गोवर्धन वासी सांवरे, गोवर्धन वासी
तुम बिन रह्यो न जाय, गोवर्धन वासी
प्रीतम बोलो कब आओगे॥
बालम बोलो कब आओगे॥
दिल लूटके ले गया नी सहेलियो मेरा
मैं तक्दी रह गयी नी सहेलियो लगदा बड़ा
श्याम बुलाये राधा नहीं आये,
आजा मेरी प्यारी राधे बागो में झूला
सारी दुनियां है दीवानी, राधा रानी आप
कौन है, जिस पर नहीं है, मेहरबानी आप की
राधे राधे बोल, श्याम भागे चले आयंगे।
एक बार आ गए तो कबू नहीं जायेंगे ॥
कोई पकड़ के मेरा हाथ रे,
मोहे वृन्दावन पहुंच देओ ।
वृन्दावन धाम अपार, जपे जा राधे राधे,
राधे सब वेदन को सार, जपे जा राधे राधे।
आज बृज में होली रे रसिया।
होरी रे रसिया, बरजोरी रे रसिया॥
आप आए नहीं और सुबह हो मई
मेरी पूजा की थाली धरी रह गई
मेरा आपकी कृपा से,
सब काम हो रहा है
मीठे रस से भरी रे, राधा रानी लागे,
मने कारो कारो जमुनाजी रो पानी लागे
हम प्रेम नगर के बंजारिन है
जप ताप और साधन क्या जाने
मोहे आन मिलो श्याम, बहुत दिन बीत गए।
बहुत दिन बीत गए, बहुत युग बीत गए ॥
कोई कहे गोविंदा कोई गोपाला,
मैं तो कहूँ सांवरिया बांसुरी वाला ।

New Bhajan Lyrics View All

वो गीता का वादा निभाना पड़ेगा
निभाना पड़ेगा,
माँ माँ माँ...
तुम बसी हो कण कण अंदर माँ,
कृष्णा तू करुणासागर,
कर महर जरा बरसा कर
मैने सौंपी है,
जीवन की नैया तेरे हाथ,
आवा मैं आवां सिद्ध जोगिया,
रोज़ तेरी गुफा उत्ते आवा,