⮪ All भक्त चरित्र

श्रीमधुसूदन सरस्वती की मार्मिक कथा
श्रीमधुसूदन सरस्वती की अधबुत कहानी - Full Story of श्रीमधुसूदन सरस्वती (हिन्दी)

[भक्त चरित्र -भक्त कथा/कहानी - Full Story] [श्रीमधुसूदन सरस्वती]- भक्तमाल


ध्यानाभ्यासवशीकृतेन मनसा तन्निर्गुणं निष्क्रियं

ज्योतिः किञ्चन योगिनो यदि परं पश्यन्ति पश्यन्तु ते ।

अस्माकं तु तदेव लोचनचमत्काराय भूयाच्चिरं

कालिन्दीपुलिनोदरे किमपि यन्नीलं महो धावति ॥

वंशीविभूषितकरान्नवनीरदाभात्

पीताम्बरादरुणबिम्बफलाधरोष्ठात् ।


पूर्णेन्दुसुन्दरमुखादरविन्दनेत्रात्

कृष्णात्परं किमपि तत्त्वमहं न जाने ।।

(मधुसूदनी गीताटी0 तेरहवें अध्यायके प्रारम्भमें)

प्रमाणतोऽपि निर्णीतं कृष्णमाहात्म्यमद्भुतम्।

न शक्नुवन्ति ये सोढुं ते मूढा निरयं गताः ।।

(म0 गी0 पंद्रहवें अध्यायके अन्तमें) 'ध्यानके अभ्याससे जिनका चित्त वशमें हो गया है, वे योगी यदि उस निर्गुण और निष्क्रिय परम ज्योतिको देखते हैं तो देखा करें। हमारे नेत्रोंको तो यमुनापुलिनविहारी नीले तेजवाला साँवरा ही चिरकालतक सुख पहुँचाता रहे।' 'जिसके हाथोंमें वंशी सुशोभित है, जो नव-नील नीरद- सुन्दर है, पीताम्बर पहने है, जिसके होठ बिम्बफलके समान लाल-लाल हैं, जिसका मुखमण्डल पूर्ण चन्द्रके सदृश और जिसके नेत्र कमलवत् हैं, उस श्रीकृष्णसे परे कोई तत्त्व हो तो मैं उसे नहीं जानता।' 'प्रमाणोंसे निर्णय दिये हुए श्रीकृष्णके अद्भुत माहात्म्यको जो मूढ़ नहीं सह सकते, वे नरकगामी होंगे।'

ईसाकी लगभग सोलहवीं शताब्दी में बंगालके फरीदपुर जिलेके कोटालपाड़ा ग्राममें प्रमोदन पुरन्दर नामक एक विद्वान् ब्राह्मण रहते थे। उनके तृतीय पुत्र हुए कमलनयनजी। इन्होंने न्यायके अगाध विद्वान् गदाधरभट्टके साथ नवद्वीपके हरिराम तर्कवागीशसे न्यायशास्त्रका अध्ययन किया। काशी आकर दण्डिस्वामी श्रीविश्वेश्वराश्रमजीसे इन्होंने वेदान्तका अध्ययन किया और यहीं संन्यास ग्रहण किया। संन्यासका इनका नाम 'मधुसूदन सरस्वती' पड़ा।

स्वामी मधुसूदन सरस्वतीको शास्त्रार्थ करनेकी धुन थी। काशीके बड़े-बड़े विद्वानोंको ये अपनी प्रतिभाके :
बलसे हरा देते थे। परंतु जिसे श्रीकृष्ण अपनाना चाहते हों,उसे मायाका यह थोथा प्रलोभन जाल कबतक उलझाये रख सकता है। एक दिन एक वृद्ध दिगम्बर परमहंसने उनसे कहा-'स्वामीजी सिद्धान्तको बात करते समय तो आप अपनेको असङ्ग, निर्लिप्त ब्रह्म कहते हैं; पर सच बताइये, क्या विद्वानोंको जीतकर आपके मनमें गर्व नहीं होता? यदि आप पराजित हो जायें, तब भी क्या ऐसे ही प्रसन्न रह सकेंगे? यदि आपको घमंड होता है तो ब्राह्मणोंको दुःखी करने, अपमानित करनेका पाप भी होगा।' कोई दूसरा होता तो मधुसूदन सरस्वती उसे फटकार देते, परंतु उन संतके वचनोंसे वे लज्जित हो गये। उनका मुख मलिन हो गया। परमहंसने कहा- 'भैया! पुस्तकोंके इस थोथे पाण्डित्य में कुछ रखा नहीं है। ग्रन्थोंकी विद्या और बुद्धिके बलसे किसीने इस मायाके दुस्तर जालको पार नहीं किया है। प्रतिष्ठा तो देहकी होती है और देह नश्वर है। यश तथा मान बड़ाईकी इच्छा भी एक प्रकारका शरीरका मोह ही है। तुम श्रीकृष्णकी शरण लो। उपासना करके हृदयसे इस गर्वके मैलको दूर कर दो। सच्चा आनन्द तो तुम्हें आनन्दकन्द वृन्दावनचन्द्र भरणोंमें ही मिलेगा।"

स्वामीजीने उन महात्माके चरण पकड़ लिये। दयालु संतने श्रीकृष्णमन्त्र देकर उपासना तथा ध्यानको विधि बतायो और चले गये। मधुसूदन सरस्वतीने तीन महीनेतक उपासना की। जब उनको इस अवधिमें कुछ लाभ न जान पड़ा, तब काशी छोड़कर ये घूमने निकल पड़े। कपिलधाराके पास वही संत इन्हें फिर मिले। उन्होंने कहा-'स्वामीजी ! लोग तो भगवत्प्राप्तिके लिये अनेक जन्मोंतक साधन, भजन, तप करते हैं और फिर भी बड़ी कठिनतासे उन्हें भगवान्के दर्शन हो पाते हैं; पर आप तो तीन ही महीनेमें घबरा गये।' अब अपनी भूलका स्वामीजीको पता लगा। ये गुरुदेवके चरणोंपर गिर पड़े। काशी लौटकर ये फिर भजनमें लग गये। प्रसन्न होकर श्रीश्यामसुन्दरने इन्हें दर्शन दिये।

अद्वैतसिद्धि सिद्धान्तविन्दु वेदान्तकल्पलता अद्वैतरत्न-रक्षण, प्रस्थानभेदके लेखक इन प्रकाण्ड नैयायिक तथा वेदान्तके विद्वान्ने भक्तिरसायन, गीताकी गूढार्थदीपिका' नामक व्याख्या और श्रीमद्भागवतकीव्याख्या लिखी। ये कहते हैं-'यह ठीक है कि अद्वैत ज्ञानके मार्गपर चलनेवाले मुमुक्षु मेरी उपासना करते हैं; यह भी ठीक है कि आत्मतत्त्वका ज्ञान प्राप्त करके मैं स्वाराज्यके सिंहासनपर आरूढ़ हो चुका हूँ; किंतु क्या करूँ, एक कोई गोपकुमारियोंका प्रेमी शठ है, उसीहरिने बलपूर्वक मुझे अपना दास बना लिया है।'

अद्वैतवीथीपथिकैरुपास्याः

स्वाराज्यसिंहासनलब्धदीक्षाः

शठेन केनापि वयं हठेन

दासीकृत गोपवधूविटेन ॥



You may also like these:



shreemadhusoodan sarasvatee ki marmik katha
shreemadhusoodan sarasvatee ki adhbut kahani - Full Story of shreemadhusoodan sarasvatee (hindi)

[Bhakt Charitra - Bhakt Katha/Kahani - Full Story] [shreemadhusoodan sarasvatee]- Bhaktmaal


dhyaanaabhyaasavasheekriten manasa tannirgunan nishkriyan

jyotih kinchan yogino yadi paran pashyanti pashyantu te .

asmaakan tu tadev lochanachamatkaaraay bhooyaachchiran

kaalindeepulinodare kimapi yanneelan maho dhaavati ..

vansheevibhooshitakaraannavaneeradaabhaat

peetaambaraadarunabimbaphalaadharoshthaat .


poornendusundaramukhaadaravindanetraat

krishnaatparan kimapi tattvamahan n jaane ..

(madhusoodanee geetaatee0 terahaven adhyaayake praarambhamen)

pramaanato'pi nirneetan krishnamaahaatmyamadbhutam.

n shaknuvanti ye sodhun te moodha nirayan gataah ..

(ma0 gee0 pandrahaven adhyaayake antamen) 'dhyaanake abhyaasase jinaka chitt vashamen ho gaya hai, ve yogee yadi us nirgun aur nishkriy param jyotiko dekhate hain to dekha karen. hamaare netronko to yamunaapulinavihaaree neele tejavaala saanvara hee chirakaalatak sukh pahunchaata rahe.' 'jisake haathonmen vanshee sushobhit hai, jo nava-neel neerada- sundar hai, peetaambar pahane hai, jisake hoth bimbaphalake samaan laala-laal hain, jisaka mukhamandal poorn chandrake sadrish aur jisake netr kamalavat hain, us shreekrishnase pare koee tattv ho to main use naheen jaanataa.' 'pramaanonse nirnay diye hue shreekrishnake adbhut maahaatmyako jo moodha़ naheen sah sakate, ve narakagaamee honge.'

eesaakee lagabhag solahaveen shataabdee men bangaalake phareedapur jileke kotaalapaada़a graamamen pramodan purandar naamak ek vidvaan braahman rahate the. unake triteey putr hue kamalanayanajee. inhonne nyaayake agaadh vidvaan gadaadharabhattake saath navadveepake hariraam tarkavaageeshase nyaayashaastraka adhyayan kiyaa. kaashee aakar dandisvaamee shreevishveshvaraashramajeese inhonne vedaantaka adhyayan kiya aur yaheen sannyaas grahan kiyaa. sannyaasaka inaka naam 'madhusoodan sarasvatee' pada़aa.

svaamee madhusoodan sarasvateeko shaastraarth karanekee dhun thee. kaasheeke bada़e-bada़e vidvaanonko ye apanee pratibhaake :
balase hara dete the. parantu jise shreekrishn apanaana chaahate hon,use maayaaka yah thotha pralobhan jaal kabatak ulajhaaye rakh sakata hai. ek din ek vriddh digambar paramahansane unase kahaa-'svaameejee siddhaantako baat karate samay to aap apaneko asang, nirlipt brahm kahate hain; par sach bataaiye, kya vidvaanonko jeetakar aapake manamen garv naheen hotaa? yadi aap paraajit ho jaayen, tab bhee kya aise hee prasann rah sakenge? yadi aapako ghamand hota hai to braahmanonko duhkhee karane, apamaanit karaneka paap bhee hogaa.' koee doosara hota to madhusoodan sarasvatee use phatakaar dete, parantu un santake vachanonse ve lajjit ho gaye. unaka mukh malin ho gayaa. paramahansane kahaa- 'bhaiyaa! pustakonke is thothe paandity men kuchh rakha naheen hai. granthonkee vidya aur buddhike balase kiseene is maayaake dustar jaalako paar naheen kiya hai. pratishtha to dehakee hotee hai aur deh nashvar hai. yash tatha maan bada़aaeekee ichchha bhee ek prakaaraka shareeraka moh hee hai. tum shreekrishnakee sharan lo. upaasana karake hridayase is garvake mailako door kar do. sachcha aanand to tumhen aanandakand vrindaavanachandr bharanonmen hee milegaa."

svaameejeene un mahaatmaake charan pakada़ liye. dayaalu santane shreekrishnamantr dekar upaasana tatha dhyaanako vidhi bataayo aur chale gaye. madhusoodan sarasvateene teen maheenetak upaasana kee. jab unako is avadhimen kuchh laabh n jaan pada़a, tab kaashee chhoda़kar ye ghoomane nikal pada़e. kapiladhaaraake paas vahee sant inhen phir mile. unhonne kahaa-'svaameejee ! log to bhagavatpraaptike liye anek janmontak saadhan, bhajan, tap karate hain aur phir bhee bada़ee kathinataase unhen bhagavaanke darshan ho paate hain; par aap to teen hee maheenemen ghabara gaye.' ab apanee bhoolaka svaameejeeko pata lagaa. ye gurudevake charanonpar gir pada़e. kaashee lautakar ye phir bhajanamen lag gaye. prasann hokar shreeshyaamasundarane inhen darshan diye.

advaitasiddhi siddhaantavindu vedaantakalpalata advaitaratna-rakshan, prasthaanabhedake lekhak in prakaand naiyaayik tatha vedaantake vidvaanne bhaktirasaayan, geetaakee goodhaarthadeepikaa' naamak vyaakhya aur shreemadbhaagavatakeevyaakhya likhee. ye kahate hain-'yah theek hai ki advait jnaanake maargapar chalanevaale mumukshu meree upaasana karate hain; yah bhee theek hai ki aatmatattvaka jnaan praapt karake main svaaraajyake sinhaasanapar aaroodha़ ho chuka hoon; kintu kya karoon, ek koee gopakumaariyonka premee shath hai, useeharine balapoorvak mujhe apana daas bana liya hai.'

advaitaveetheepathikairupaasyaah

svaaraajyasinhaasanalabdhadeekshaah

shathen kenaapi vayan hathen

daaseekrit gopavadhooviten ..

394 Views

A Beautiful Bhagwad Gita Reader
READ NOW FREE
84 Beautiful Names Of Lord Shri Krishna (with Meaning) – Reading Them Fills The Heart With Love11 Tips For Enhancing Devotional Service For Busy PeopleHow To Cultivate Gratitude For God And Feel Blessed In Life?Why Should One Do Bhakti? 80 Facts About Bhakti [Must Read]



Bhajan Lyrics View All

रंग डालो ना बीच बाजार
श्याम मैं तो मर जाऊंगी
हर पल तेरे साथ मैं रहता हूँ,
डरने की क्या बात? जब मैं बैठा हूँ
मुझे चाहिए बस सहारा तुम्हारा,
के नैनों में गोविन्द नज़ारा तुम्हार
साँवरिया ऐसी तान सुना,
ऐसी तान सुना मेरे मोहन, मैं नाचू तू गा ।
सज धज कर जिस दिन मौत की शहजादी आएगी,
ना सोना काम आएगा, ना चांदी आएगी।
वृन्दावन के बांके बिहारी,
हमसे पर्दा करो ना मुरारी ।
राधे तेरे चरणों की अगर धूल जो मिल जाए
सच कहता हू मेरी तकदीर बदल जाए
राधिका गोरी से ब्रिज की छोरी से ,
मैया करादे मेरो ब्याह,
ज़रा छलके ज़रा छलके वृदावन देखो
ज़रा हटके ज़रा हटके ज़माने से देखो
सब के संकट दूर करेगी, यह बरसाने वाली,
बजाओ राधा नाम की ताली ।
कोई कहे गोविंदा, कोई गोपाला।
मैं तो कहुँ सांवरिया बाँसुरिया वाला॥
किसी को भांग का नशा है मुझे तेरा नशा है,
भोले ओ शंकर भोले मनवा कभी न डोले,
कैसे जिऊ मैं राधा रानी तेरे बिना
मेरा मन ही ना लागे तुम्हारे बिना
मुँह फेर जिधर देखु मुझे तू ही नज़र आये
हम छोड़के दर तेरा अब और किधर जाये
करदो करदो बेडा पार, राधे अलबेली सरकार।
राधे अलबेली सरकार, राधे अलबेली सरकार॥
दुनिया का बन कर देख लिया, श्यामा का बन
राधा नाम में कितनी शक्ति है, इस राह पर
मेरा आपकी कृपा से,
सब काम हो रहा है
मैं मिलन की प्यासी धारा
तुम रस के सागर रसिया हो
सारी दुनियां है दीवानी, राधा रानी आप
कौन है, जिस पर नहीं है, मेहरबानी आप की
कोई पकड़ के मेरा हाथ रे,
मोहे वृन्दावन पहुंच देओ ।
सुबह सवेरे  लेकर तेरा नाम प्रभु,
करते है हम शुरु आज का काम प्रभु,
इक तारा वाजदा जी हर दम गोविन्द गोविन्द
जग ताने देंदा ए, तै मैनु कोई फरक नहीं
वृदावन जाने को जी चाहता है,
राधे राधे गाने को जी चाहता है,
हम राम जी के, राम जी हमारे हैं
वो तो दशरथ राज दुलारे हैं
श्यामा तेरे चरणों की गर धूल जो मिल
सच कहता हूँ मेरी तकदीर बदल जाए॥
रंगीलो राधावल्लभ लाल, जै जै जै श्री
विहरत संग लाडली बाल, जै जै जै श्री
कारे से लाल बनाए गयी रे,
गोरी बरसाने वारी
सांवरे से मिलने का, सत्संग ही बहाना है,
चलो सत्संग में चलें, हमें हरी गुण गाना
तीनो लोकन से न्यारी राधा रानी हमारी।
राधा रानी हमारी, राधा रानी हमारी॥
सब दुख दूर हुए जब तेरा नाम लिया
कौन मिटाए उसे जिसको राखे पिया

New Bhajan Lyrics View All

चाहे जितना ले ले कान्हा काहे को तरसता
ये प्यार भगतो की कुटिया में बरसता है,
जय जय माँ, जय जय माँ...
हो जाओ भोले बाबा तुम तैयार,
है गौरा खड़ी लेकर फूलों का हार,
श्याम सजने लगा लीले चढ़ने लगा,
खाटू धाम से आएगा,
दुनियाँ से हार कर जो,
चौखट पे तेरी आए,