⮪ All भक्त चरित्र

भक्त राजा तोण्डमान की मार्मिक कथा
भक्त राजा तोण्डमान की अधबुत कहानी - Full Story of भक्त राजा तोण्डमान (हिन्दी)

[भक्त चरित्र -भक्त कथा/कहानी - Full Story] [भक्त राजा तोण्डमान]- भक्तमाल


चन्द्रवंशमें सुवीर नामसे प्रसिद्ध एक राजा हो गये। हैं। दक्षिण भारतके नारायणपुरमें उनकी राजधानी थी। महाराज सुवीरके रानी नन्दिनीके गर्भ से एक पुत्र हुआ, जिसका नाम तोण्डमान रखा गया। राजकुमार तोण्डमान बड़े वीर थे। पाँच ही वर्षकी अवस्थासे उनके हृदय में भगवान् विष्णुकी भक्ति प्रकट हो गयी थी। युवा होनेपर पाण्ड्य- नरेशकी सुन्दरी पुत्री पद्माके साथ उनका विवाह हुआ। विभिन्न देशोंकी अनेक राजकुमारियोंने भी स्वयंवरसभामें उनका वरण किया था। उन्हें देवराज इन्द्रकी भाँति ऋद्धि सिद्धि एवं सुख-भोगकी सामग्री सुलभ थी; तो भी वे उनमें आसक्त न होकर सदा भगवान्‌के चिन्तनमें ही संलग्र रहते थे।

एक दिन राजकुमार तोण्डमान पिताकी आज्ञासे वेङ्कटगिरिके समीप शिकार खेलनेके लिये गये। शिकारमें वे उन्हीं हिंसक जीवोंका वध करते थे, जो प्रजाके लिये भय उपस्थित करनेवाले थे। स्वर्णमुखरी नदी पार करके ब्रह्मर्षि शुक और रेणुका देवीका दर्शन करते हुए तोण्डमान जब पश्चिम दिशाकी ओर बढ़े, तब एक जगह उन्हें पंचरंगा तोता दिखायी दिया। वह देखनेमें बड़ा ही सुन्दर था और भगवान् श्रीनिवासका नाम रट रहा था। उसकी दिव्य आकृति और मधुर बोलीपर राजकुमार मुग्ध हो गये और उसे पकड़नेके लिये उसका पीछा करने लगे। तोता उड़कर वेङ्कटाचलके शिखरपर जा पहुँचा। तोण्डमान भी उसका अनुसरण करते हुएगिरिराजपर चढ़ गये। परंतु वहाँ वह तोता कहीं नहीं दिखायी दिया। पास ही श्यामाकवन था। निषादराज वसु, जो भगवान् श्रीनिवासके अनन्य भक्त थे, उस वनकी रखवाली कर रहे थे। राजकुमारको आते देख उन्होंने उनकी अगवानी की और उन्हें प्रणाम करके विनीतभावसे दोनों हाथ जोड़कर कहा-'युवराज! स्वागत है! कहिये, आपकी क्या सेवा करूँ?'

राजकुमार बोले- 'वनेचर! इधर एक पँचरंगा तोता उड़ता हुआ आया है। क्या तुमने उसे देखा है? वह 'श्रीनिवास श्रीनिवास' की रट लगा रहा था। मैं उसीको ढूँढता हूँ; बताओ, वह किधर गया है?'

वसुने कहा- 'युवराज! वह भगवान् श्रीनिवासका तोता है, उसे श्रीदेवी और भूदेवीने पाल-पोसकर बड़ा किया है। उसे कोई पकड़ नहीं सकता। भगवान्‌को वह शुक बहुत ही प्रिय है। अब मैं भगवान्‌की आराधनाके लिये जाता हूँ; जबतक लौटकर न आऊँ, तबतक आप यहीं वृक्षके नीचे विश्राम करें।'

राजाने कहा- 'निषादराज! मैं भी भगवान्‌के दर्शन करूंगा, मुझे अपने साथ ले चलो।'

'वसुने 'बहुत अच्छा' कहकर युवराजको अपने साथ ले लिया। स्वामिपुष्करिणीमें युवराजसहित विधिपूर्वक स्नान करके वह दिव्य विमानमें विराजमान भगवान् श्रीनिवासके समीप गया। तोण्डमानने देखा, बिल्ववृक्षके नीचे भगवान्का दिव्य विमान प्रकाशित हो रहा है।उसके भीतर भगवान् श्रीनिवास विराज रहे हैं, परम सुन्दरी श्रीदेवी और भूदेवी उनकी सेवामें संलग्न हैं। उनके श्रीअङ्गोंकी श्यामलता अलसीके फूल-सी सुशोभित हो रही थी। नेत्र खिले हुए कमलदलकी भाँति सुन्दर एवं विशाल थे। चार भुजाएँ थीं। भगवान्‌के अङ्ग अङ्गसे उदारता प्रकट हो रही थी उनके मुखारविन्दपर मन्द मुस्कराहटकी छटा मनको मोह लेती थी। श्रीअङ्गॉपर पीताम्बरकी अपूर्व शोभा थी। शङ्ख, चक्र आदि आयुध मूर्तिमान् होकर भगवान्की सेवा कर रहे थे। युवराज भगवान्का यह अद्भुत स्वरूप देखकर मुग्ध हो गये और उन्होंने अपना तन, मन, धन एवं जीवन उन्हींके चरणों में न्यौछावर कर दिया। उन दिनों वहाँ गये हुए सभी बड़भागी भलोंको उनके प्रत्यक्ष दर्शन होते थे। निषादराजने भगवान्का पूजन करके उन्हें मधुमिश्रित सावाँका भात निवेदन किया और प्रसाद लेकर राजकुमारके साथ वे पुनः अपनी कुटीपर लौट आये। रातमें उनकी कुटीपर रहकर राजकुमारने सत्सङ्गका सुख उठाया और प्रात:काल सेवकोंसहित अपने नगरको प्रस्थान किया। मार्गमें उन्हें शुकमुनि तथा रेणुका देवीका भी कृपाप्रसाद प्राप्त हुआ।

कुछ दिनों बाद राजा सुवीरने अपने पुत्रको राज्य दे स्वयं वानप्रस्थ आश्रम ग्रहण किया। महाराज तोण्डमान धर्मपूर्वक प्रजाका पालन करते हुए भगवान्‌की आराधनामें तत्पर रहने लगे। एक दिन निषादराज वसु राजद्वारपर उपस्थित हुए। सूचना पाकर महाराजने उन्हें दरबारमें बुलाया और स्वागत सत्कार करके पूछा-'निषादराज! कैसे पधारे हो?'

वसुने कहा- 'राजन्! मैंने वनमें एक बड़े आश्चर्यकी बात देखी है। रातमें एक श्वेत रंगका वाराह आकर मेरा सावाँ चरने लगा। यह देख मैंने हाथमें धनुष लेकर उसका पीछा किया। वाराह मुझे देखते ही हवा हो गया। मैंने भी पीछा नहीं छोड़ा। स्वामिपुष्करिणीके तटपर जाकर वह वाराह एक बाँबीमें घुस गया। तब मैं क्रोधमें आकर उस बाँबीकी ही खोदने लगा इतनेमें ही मूच्छित होकर गिर पड़ा। उसी समय मेरा पुत्र भी वहाँ आपहुँचा। मुझे मूर्छित देख वह भगवान् मधुसूदनको स्तुति करने लगा। तब भगवान् वाराहका मुझमें आवेश हुआ। उन्होंने मेरे पुत्रसे कहा- 'निषादराज वसु शीघ्र ही महाराज तोण्डमानके पास जाकर मेरा सारा वृत्तान्त उनसे कहे। राजा काली गौके दूधसे मेरा अभिषेक करते हुए इस वल्मीकको धो डालें। इसके भीतर एक सुन्दर शिला प्राप्त होगी, उसे लेकर शिल्पीद्वारा मेरी वाराह मूर्तिका निर्माण करायें, जिसमें मैं भूमिदेवीको अपने बायें अमें लेकर खड़ा रहूँ। मूर्ति तैयार हो जानेपर बड़े-बड़े मुनीश्वरों और वैखानस महात्माओंद्वारा उसकी स्थापना कराकर स्वयं तोण्डमान भी उसकी पूजा करें।' यो कहकर भगवान् वाराहने मुझे छोड़ दिया। तब मैं पूर्ववत् स्वस्थ हो गया। देवाधिदेव भगवान् वाराह आपसे क्या कराना चाहते हैं, यह बतानेके लिये ही मैं आपकी सेवामें उपस्थित हुआ हूँ।'

राजाने भगवान्की इस आज्ञाको बड़ी प्रसन्नताके साथ शिरोधार्य किया। ग्वालोंको आज्ञा दे दो- 'मेरे यहाँ जितनी भी काली और कपिला गौएँ हैं, उन सबको बेङ्कटाचलपर ले चलो।' मन्त्रियोंको आदेश मिला - 'कल ही यात्रा करनी है, इसको समुचित व्यवस्था की जाय।' तदनन्तर तोण्डमान अन्तःपुरमें गये और सभी रानियोंसे वाराह भगवान्‌का वह आदेश सुनाकर रातमें वहीं सोये। सपने में भगवान् श्रीनिवासने उन्हें बिलका मार्ग दिखलाया और राजद्वारसे लेकर बिलके समीपतक पल्लव बिछवा दिये। सवेरे उठनेपर राजाने अपना स्वप्न लोगोंपर प्रकट किया और द्वारपर बिछे हुए पल्लव वहाँ प्रत्यक्ष दिखायी दिये।

महाराजने शुभ मुहूर्तमें यात्रा की और बिलके समीप पहुँचकर वहाँ एक सुन्दर नगर बसाया। भगवान्के आदेशके अनुसार उन्होंने मूर्ति निर्माण प्रतिष्ठा और पूजनका कार्य बड़ी धूम-धाम से सम्पन्न किया। वे प्रतिदिन बिलके मार्गसे आकर भगवान्‌को प्रणाम करते और लौट जाते थे। एक दिन राजाके यहाँ एक ब्राह्मण देवता अपनी पत्नीके साथ पधारे और इस प्रकारबोले- 'महाराज। मैं वसिष्ठकुलमै उत्पन्न सामवेदी ब्राह्मण हूँ। मेरा नाम वीरशर्मा है। हम दोनों दम्पति घरसे तीर्थयात्रा के लिये निकले हैं; परंतु गर्भवती होनेके कारण मेरी पत्नीसे चला नहीं जाता। अतः आप इसे अन्त: पुरमें रखकर तबतक इसकी रक्षा करें, जबतक मैं तीर्थयात्रा से लौट न आऊँ।' राजाने 'तथास्तु' कहकर उसकी रक्षाका भार ले लिया। ब्राह्मणदेवता निश्चिन्त होकर चले गये। महाराजने सेवकोंको आज्ञा देकर ब्राह्मणीके लिये अन्तःपुरमें एक एकान्त गृहकी व्यवस्था करा दी और एक बार छः महीनेके लिये अन्न दिलवा दिया। ब्राह्मणी पतिव्रता और लज्जावती थी। वह किसी भी परपुरुषसे बात नहीं करती थी। छः महीनेतक वह उस अन्नसे निर्वाह करती रही। दैववश राजाको ब्राह्मणीकी याद न रही। छः महीने बाद अन्नका अभाव हो गया, तो भी ब्राह्मणीने स्वयं मुँह खोलकर माँगा नहीं। बेचारी भूखकी पीड़ा सहती हुई मर गयी। ब्राह्मणदेवता तीर्थयात्रा पूरी करके दो वर्ष बाद लौटे, तबतक ब्राह्मणीके एकान्त निवासमें कोई नहीं गया था। ब्राह्मणने महाराजके दरवारमें उपस्थित हो गङ्गाजलसे भरी हुई एक शीशी भेंट की और अपनी पत्नीका कुशल- समाचार पूछा। महाराजको अब याद आयी। वे शङ्कित होकर अन्तःपुरमें गये। ब्राह्मणीको मृत्यु हो चुकी है यह जानकर वे चुपचाप बिलके मार्ग से भगवान् श्रीनिवासके समीप बेङ्कटाचलपर चले गये और भगवान्से सब समाचार कह सुनाया। भक्तवत्सल प्रभुने देखा, राजा तोण्डमान ब्रह्मशापसे भयभीत हैं। तब उन्हें सान्त्वना देते हुए कहा- 'राजन् ! यहाँ पूर्वभागमें जो अस्थिसरोवर है, उसीमें द्वादशी तिथिको आकर ब्राह्मणीके शवको स्नान कराओ। वह 'जीवित हो जायगी।'भगवान् श्रीनिवासका यह वचन सुनकर राजा अपने नगरमें आये। फिर अपनी रानियों तथा ब्राह्मणीके शवको भी अलग-अलग डोलियोंमें बिठाकर भगवान्‌का दर्शन करनेके व्याजसे चले। अस्थिसरोवरमें पहुँचकर उन्होंने रानियोंको स्नान करनेकी आज्ञा दी। रानियोंने स्वयं स्नान करते समय ब्राह्मणीके शवको भी उस सरोवरके जलमें डाल दिया। भगवान्की कृपासे वह जी उठी। उसके सभी अङ्ग पूर्ववत् हो गये। तत्पश्चात् ब्राह्मणी रानियोंके साथ सरोवरसे बाहर आयी और तीर्थयात्रा से लौटे हुए अपने पूज्य । पतिसे प्रसन्नतापूर्वक मिली। राजाने बहुत धन देकर ब्राह्मणदम्पतिको आदरपूर्वक विदा किया। ब्राह्मणने अपनी स्त्रीका समाचार और भगवान् वेङ्कटेश्वरका अद्भुत | प्रभाव सुना। वे राजाको आशीर्वाद देकर प्रसन्नतापूर्वक अपने देशको लौट गये। एक दिन महाराजने एक भगवद्भक्त कुम्हार दम्पतिके परमधामगमनकी अद्भुत घटना अपनी आँखों देखी। फिर तो उनका मन इस संसारके सुखभोगसे सर्वथा विरक्त हो गया। उन्होंने अपने पुत्र श्रीनिवासको राज्य देकर स्वयं वेङ्कटाचलपर बड़ी भारी तपस्या की। भगवान्ने प्रत्यक्ष दर्शन दिया और कहा- 'राजन्! वर माँगो' राजाने भगवान्के नित्य धाममें रहकर उनकी सेवाका सौभाग्य माँगा । भगवान्ने 'एवमस्तु' कहकर भक्तको अनुगृहीत किया। राजाने प्रभुके चरणोंमें साष्टाङ्ग प्रणाम करके इस नश्वर देहको त्याग दिया और विष्णु सारूप्य प्राप्त करके दिव्य विमानपर जा बैठे। उस समय देवता और गन्धर्व आकाशसे फूलोंकी वृष्टि करते हुए उनके सौभाग्यकी भूरि-भूरि प्रशंसा करने लगे। इस प्रकार राजा तोण्डमानने अपनी अनन्य भक्तिके प्रभावसे भक्तवत्सल श्रीहरिका जरा- मृत्युरहित पुनरावृत्तिशून्य वैकुण्ठधाम प्राप्त किया।



You may also like these:

Bhakt Charitra डाकू भगत


bhakt raaja tondamaana ki marmik katha
bhakt raaja tondamaana ki adhbut kahani - Full Story of bhakt raaja tondamaana (hindi)

[Bhakt Charitra - Bhakt Katha/Kahani - Full Story] [bhakt raaja tondamaana]- Bhaktmaal


chandravanshamen suveer naamase prasiddh ek raaja ho gaye. hain. dakshin bhaaratake naaraayanapuramen unakee raajadhaanee thee. mahaaraaj suveerake raanee nandineeke garbh se ek putr hua, jisaka naam tondamaan rakha gayaa. raajakumaar tondamaan bada़e veer the. paanch hee varshakee avasthaase unake hriday men bhagavaan vishnukee bhakti prakat ho gayee thee. yuva honepar paandya- nareshakee sundaree putree padmaake saath unaka vivaah huaa. vibhinn deshonkee anek raajakumaariyonne bhee svayanvarasabhaamen unaka varan kiya thaa. unhen devaraaj indrakee bhaanti riddhi siddhi evan sukha-bhogakee saamagree sulabh thee; to bhee ve unamen aasakt n hokar sada bhagavaan‌ke chintanamen hee sanlagr rahate the.

ek din raajakumaar tondamaan pitaakee aajnaase venkatagirike sameep shikaar khelaneke liye gaye. shikaaramen ve unheen hinsak jeevonka vadh karate the, jo prajaake liye bhay upasthit karanevaale the. svarnamukharee nadee paar karake brahmarshi shuk aur renuka deveeka darshan karate hue tondamaan jab pashchim dishaakee or badha़e, tab ek jagah unhen pancharanga tota dikhaayee diyaa. vah dekhanemen bada़a hee sundar tha aur bhagavaan shreenivaasaka naam rat raha thaa. usakee divy aakriti aur madhur boleepar raajakumaar mugdh ho gaye aur use pakada़neke liye usaka peechha karane lage. tota uda़kar venkataachalake shikharapar ja pahunchaa. tondamaan bhee usaka anusaran karate huegiriraajapar chaढ़ gaye. parantu vahaan vah tota kaheen naheen dikhaayee diyaa. paas hee shyaamaakavan thaa. nishaadaraaj vasu, jo bhagavaan shreenivaasake anany bhakt the, us vanakee rakhavaalee kar rahe the. raajakumaarako aate dekh unhonne unakee agavaanee kee aur unhen pranaam karake vineetabhaavase donon haath joda़kar kahaa-'yuvaraaja! svaagat hai! kahiye, aapakee kya seva karoon?'

raajakumaar bole- 'vanechara! idhar ek pancharanga tota uda़ta hua aaya hai. kya tumane use dekha hai? vah 'shreenivaas shreenivaasa' kee rat laga raha thaa. main useeko dhoondhata hoon; bataao, vah kidhar gaya hai?'

vasune kahaa- 'yuvaraaja! vah bhagavaan shreenivaasaka tota hai, use shreedevee aur bhoodeveene paala-posakar bada़a kiya hai. use koee pakada़ naheen sakataa. bhagavaan‌ko vah shuk bahut hee priy hai. ab main bhagavaan‌kee aaraadhanaake liye jaata hoon; jabatak lautakar n aaoon, tabatak aap yaheen vrikshake neeche vishraam karen.'

raajaane kahaa- 'nishaadaraaja! main bhee bhagavaan‌ke darshan karoonga, mujhe apane saath le chalo.'

'vasune 'bahut achchhaa' kahakar yuvaraajako apane saath le liyaa. svaamipushkarineemen yuvaraajasahit vidhipoorvak snaan karake vah divy vimaanamen viraajamaan bhagavaan shreenivaasake sameep gayaa. tondamaanane dekha, bilvavrikshake neeche bhagavaanka divy vimaan prakaashit ho raha hai.usake bheetar bhagavaan shreenivaas viraaj rahe hain, param sundaree shreedevee aur bhoodevee unakee sevaamen sanlagn hain. unake shreeangonkee shyaamalata alaseeke phoola-see sushobhit ho rahee thee. netr khile hue kamaladalakee bhaanti sundar evan vishaal the. chaar bhujaaen theen. bhagavaan‌ke ang angase udaarata prakat ho rahee thee unake mukhaaravindapar mand muskaraahatakee chhata manako moh letee thee. shreeangaॉpar peetaambarakee apoorv shobha thee. shankh, chakr aadi aayudh moortimaan hokar bhagavaankee seva kar rahe the. yuvaraaj bhagavaanka yah adbhut svaroop dekhakar mugdh ho gaye aur unhonne apana tan, man, dhan evan jeevan unheenke charanon men nyauchhaavar kar diyaa. un dinon vahaan gaye hue sabhee bada़bhaagee bhalonko unake pratyaksh darshan hote the. nishaadaraajane bhagavaanka poojan karake unhen madhumishrit saavaanka bhaat nivedan kiya aur prasaad lekar raajakumaarake saath ve punah apanee kuteepar laut aaye. raatamen unakee kuteepar rahakar raajakumaarane satsangaka sukh uthaaya aur praata:kaal sevakonsahit apane nagarako prasthaan kiyaa. maargamen unhen shukamuni tatha renuka deveeka bhee kripaaprasaad praapt huaa.

kuchh dinon baad raaja suveerane apane putrako raajy de svayan vaanaprasth aashram grahan kiyaa. mahaaraaj tondamaan dharmapoorvak prajaaka paalan karate hue bhagavaan‌kee aaraadhanaamen tatpar rahane lage. ek din nishaadaraaj vasu raajadvaarapar upasthit hue. soochana paakar mahaaraajane unhen darabaaramen bulaaya aur svaagat satkaar karake poochhaa-'nishaadaraaja! kaise padhaare ho?'

vasune kahaa- 'raajan! mainne vanamen ek bada़e aashcharyakee baat dekhee hai. raatamen ek shvet rangaka vaaraah aakar mera saavaan charane lagaa. yah dekh mainne haathamen dhanush lekar usaka peechha kiyaa. vaaraah mujhe dekhate hee hava ho gayaa. mainne bhee peechha naheen chhoda़aa. svaamipushkarineeke tatapar jaakar vah vaaraah ek baanbeemen ghus gayaa. tab main krodhamen aakar us baanbeekee hee khodane laga itanemen hee moochchhit hokar gir pada़aa. usee samay mera putr bhee vahaan aapahunchaa. mujhe moorchhit dekh vah bhagavaan madhusoodanako stuti karane lagaa. tab bhagavaan vaaraahaka mujhamen aavesh huaa. unhonne mere putrase kahaa- 'nishaadaraaj vasu sheeghr hee mahaaraaj tondamaanake paas jaakar mera saara vrittaant unase kahe. raaja kaalee gauke doodhase mera abhishek karate hue is valmeekako dho daalen. isake bheetar ek sundar shila praapt hogee, use lekar shilpeedvaara meree vaaraah moortika nirmaan karaayen, jisamen main bhoomideveeko apane baayen amen lekar khada़a rahoon. moorti taiyaar ho jaanepar bada़e-bada़e muneeshvaron aur vaikhaanas mahaatmaaondvaara usakee sthaapana karaakar svayan tondamaan bhee usakee pooja karen.' yo kahakar bhagavaan vaaraahane mujhe chhoda़ diyaa. tab main poorvavat svasth ho gayaa. devaadhidev bhagavaan vaaraah aapase kya karaana chaahate hain, yah bataaneke liye hee main aapakee sevaamen upasthit hua hoon.'

raajaane bhagavaankee is aajnaako bada़ee prasannataake saath shirodhaary kiyaa. gvaalonko aajna de do- 'mere yahaan jitanee bhee kaalee aur kapila gauen hain, un sabako benkataachalapar le chalo.' mantriyonko aadesh mila - 'kal hee yaatra karanee hai, isako samuchit vyavastha kee jaaya.' tadanantar tondamaan antahpuramen gaye aur sabhee raaniyonse vaaraah bhagavaan‌ka vah aadesh sunaakar raatamen vaheen soye. sapane men bhagavaan shreenivaasane unhen bilaka maarg dikhalaaya aur raajadvaarase lekar bilake sameepatak pallav bichhava diye. savere uthanepar raajaane apana svapn logonpar prakat kiya aur dvaarapar bichhe hue pallav vahaan pratyaksh dikhaayee diye.

mahaaraajane shubh muhoortamen yaatra kee aur bilake sameep pahunchakar vahaan ek sundar nagar basaayaa. bhagavaanke aadeshake anusaar unhonne moorti nirmaan pratishtha aur poojanaka kaary bada़ee dhooma-dhaam se sampann kiyaa. ve pratidin bilake maargase aakar bhagavaan‌ko pranaam karate aur laut jaate the. ek din raajaake yahaan ek braahman devata apanee patneeke saath padhaare aur is prakaarabole- 'mahaaraaja. main vasishthakulamai utpann saamavedee braahman hoon. mera naam veerasharma hai. ham donon dampati gharase teerthayaatra ke liye nikale hain; parantu garbhavatee honeke kaaran meree patneese chala naheen jaataa. atah aap ise anta: puramen rakhakar tabatak isakee raksha karen, jabatak main teerthayaatra se laut n aaoon.' raajaane 'tathaastu' kahakar usakee rakshaaka bhaar le liyaa. braahmanadevata nishchint hokar chale gaye. mahaaraajane sevakonko aajna dekar braahmaneeke liye antahpuramen ek ekaant grihakee vyavastha kara dee aur ek baar chhah maheeneke liye ann dilava diyaa. braahmanee pativrata aur lajjaavatee thee. vah kisee bhee parapurushase baat naheen karatee thee. chhah maheenetak vah us annase nirvaah karatee rahee. daivavash raajaako braahmaneekee yaad n rahee. chhah maheene baad annaka abhaav ho gaya, to bhee braahmaneene svayan munh kholakar maanga naheen. bechaaree bhookhakee peeda़a sahatee huee mar gayee. braahmanadevata teerthayaatra pooree karake do varsh baad laute, tabatak braahmaneeke ekaant nivaasamen koee naheen gaya thaa. braahmanane mahaaraajake daravaaramen upasthit ho gangaajalase bharee huee ek sheeshee bhent kee aur apanee patneeka kushala- samaachaar poochhaa. mahaaraajako ab yaad aayee. ve shankit hokar antahpuramen gaye. braahmaneeko mrityu ho chukee hai yah jaanakar ve chupachaap bilake maarg se bhagavaan shreenivaasake sameep benkataachalapar chale gaye aur bhagavaanse sab samaachaar kah sunaayaa. bhaktavatsal prabhune dekha, raaja tondamaan brahmashaapase bhayabheet hain. tab unhen saantvana dete hue kahaa- 'raajan ! yahaan poorvabhaagamen jo asthisarovar hai, useemen dvaadashee tithiko aakar braahmaneeke shavako snaan karaao. vah 'jeevit ho jaayagee.'bhagavaan shreenivaasaka yah vachan sunakar raaja apane nagaramen aaye. phir apanee raaniyon tatha braahmaneeke shavako bhee alaga-alag doliyonmen bithaakar bhagavaan‌ka darshan karaneke vyaajase chale. asthisarovaramen pahunchakar unhonne raaniyonko snaan karanekee aajna dee. raaniyonne svayan snaan karate samay braahmaneeke shavako bhee us sarovarake jalamen daal diyaa. bhagavaankee kripaase vah jee uthee. usake sabhee ang poorvavat ho gaye. tatpashchaat braahmanee raaniyonke saath sarovarase baahar aayee aur teerthayaatra se laute hue apane poojy . patise prasannataapoorvak milee. raajaane bahut dhan dekar braahmanadampatiko aadarapoorvak vida kiyaa. braahmanane apanee streeka samaachaar aur bhagavaan venkateshvaraka adbhut | prabhaav sunaa. ve raajaako aasheervaad dekar prasannataapoorvak apane deshako laut gaye. ek din mahaaraajane ek bhagavadbhakt kumhaar dampatike paramadhaamagamanakee adbhut ghatana apanee aankhon dekhee. phir to unaka man is sansaarake sukhabhogase sarvatha virakt ho gayaa. unhonne apane putr shreenivaasako raajy dekar svayan venkataachalapar bada़ee bhaaree tapasya kee. bhagavaanne pratyaksh darshan diya aur kahaa- 'raajan! var maango' raajaane bhagavaanke nity dhaamamen rahakar unakee sevaaka saubhaagy maanga . bhagavaanne 'evamastu' kahakar bhaktako anugriheet kiyaa. raajaane prabhuke charanonmen saashtaang pranaam karake is nashvar dehako tyaag diya aur vishnu saaroopy praapt karake divy vimaanapar ja baithe. us samay devata aur gandharv aakaashase phoolonkee vrishti karate hue unake saubhaagyakee bhoori-bhoori prashansa karane lage. is prakaar raaja tondamaanane apanee anany bhaktike prabhaavase bhaktavatsal shreeharika jaraa- mrityurahit punaraavrittishoony vaikunthadhaam praapt kiyaa.

179 Views

A Beautiful Bhagwad Gita Reader
READ NOW FREE
Why Should One Do Bhakti? 80 Facts About Bhakti [Must Read]7 Amazing Ways In Which Devotees Easily Overcome Pain9 Must Have Qualities Of A Good Vaishnav DevoteeKey Importance Of Bhav And Ras In Krishna Bhakti



Bhajan Lyrics View All

हम प्रेम नगर के बंजारिन है
जप ताप और साधन क्या जाने
तेरी मंद मंद मुस्कनिया पे ,बलिहार
तेरी मंद मंद मुस्कनिया पे ,बलिहार
मेरा आपकी कृपा से,
सब काम हो रहा है
ਮੇਰੇ ਕਰਮਾਂ ਵੱਲ ਨਾ ਵੇਖਿਓ ਜੀ,
ਕਰਮਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਾਰਮਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
सत्यम शिवम सुन्दरम
सत्य ही शिव है, शिव ही सुन्दर है
जय राधे राधे, राधे राधे
जय राधे राधे, राधे राधे
मेरी बाँह पकड़ लो इक बार,सांवरिया
मैं तो जाऊँ तुझ पर कुर्बान, सांवरिया
मीठी मीठी मेरे सांवरे की मुरली बाजे,
होकर श्याम की दीवानी राधा रानी नाचे
राधे तु कितनी प्यारी है ॥
तेरे संग में बांके बिहारी कृष्ण
मीठे रस से भरी रे, राधा रानी लागे,
मने कारो कारो जमुनाजी रो पानी लागे
तू राधे राधे गा ,
तोहे मिल जाएं सांवरियामिल जाएं
मुझे चाहिए बस सहारा तुम्हारा,
के नैनों में गोविन्द नज़ारा तुम्हार
यशोमती मैया से बोले नंदलाला,
राधा क्यूँ गोरी, मैं क्यूँ काला
जा जा वे ऊधो तुरेया जा
दुखियाँ नू सता के की लैणा
तू कितनी अच्ची है, तू कितनी भोली है,
ओ माँ, ओ माँ, ओ माँ, ओ माँ ।
दिल लूटके ले गया नी सहेलियो मेरा
मैं तक्दी रह गयी नी सहेलियो लगदा बड़ा
आज बृज में होली रे रसिया।
होरी रे रसिया, बरजोरी रे रसिया॥
राधा नाम की लगाई फुलवारी, के पत्ता
के पत्ता पत्ता श्याम बोलता, के पत्ता
तेरे दर की भीख से है,
मेरा आज तक गुज़ारा
साँवरिया ऐसी तान सुना,
ऐसी तान सुना मेरे मोहन, मैं नाचू तू गा ।
मैं तो तुम संग होरी खेलूंगी, मैं तो तुम
वा वा रे रासिया, वा वा रे छैला
आँखों को इंतज़ार है सरकार आपका
ना जाने होगा कब हमें दीदार आपका
कोई कहे गोविंदा, कोई गोपाला।
मैं तो कहुँ सांवरिया बाँसुरिया वाला॥
कोई पकड़ के मेरा हाथ रे,
मोहे वृन्दावन पहुंच देओ ।
प्रभु कर कृपा पावँरी दीन्हि
सादर भारत शीश धरी लीन्ही
वृंदावन में हुकुम चले बरसाने वाली का,
कान्हा भी दीवाना है श्री श्यामा
कोई कहे गोविंदा कोई गोपाला,
मैं तो कहूँ सांवरिया बांसुरी वाला ।
तीनो लोकन से न्यारी राधा रानी हमारी।
राधा रानी हमारी, राधा रानी हमारी॥
एक कोर कृपा की करदो स्वामिनी श्री
दासी की झोली भर दो लाडली श्री राधे॥
दाता एक राम, भिखारी सारी दुनिया ।
राम एक देवता, पुजारी सारी दुनिया ॥

New Bhajan Lyrics View All

तू मिले दिल खिले, मुझे साथ तेरा चाहिए,
मेरी है ये आस मुझे तेरे पास तू रखेगा
शिव भोला भंडारी नज़र तेरी मुझ पर हो
मेरा घर आँगन भी खुशियों से भर जाये,
मैंने घी के दीप जलाए राहो में है नैन
पूजा करती सुबह शाम जी मेरे घर आजो राम
श्री राम तुम्हारे चरणों में मेरी चारो
जीवन तेरे नाम है,
ओ मन्ने याद मईया जी तेरी आ रही,
मन्ने भूख लगे ना प्यास,