⮪ All भक्त चरित्र

शिवभक्त बाणासुर की मार्मिक कथा
शिवभक्त बाणासुर की अधबुत कहानी - Full Story of शिवभक्त बाणासुर (हिन्दी)

[भक्त चरित्र -भक्त कथा/कहानी - Full Story] [शिवभक्त बाणासुर]- भक्तमाल


बाणः पुत्रशतज्येष्ठो बलेरासीन्महात्मनः ।

येन वामनरूपाय हरयेऽदायि मेदिनी ॥

तस्वीरसः सुतो बाणः शिवभक्तिरतः सदा।

मान्यो बदान्यो धीमांश सत्यसन्धो दृढव्रतः ॥

'जिन्होंने वामनरूपधारी श्रीविष्णुभगवान्‌को यह समस्त पृथ्वी दान दे दी, उन्हीं महात्मा बलिके सौ पुत्र थे; उन सौमें बाणासुर सबसे बड़े थे। ये बड़े मान्य, उदार, बुद्धिमान्, सत्यप्रतिज्ञ, दृढव्रत और शिवजीके परम भक्त थे। '

असुरवंशमें प्रह्लादजी ऐसे कुलदीपक हुए कि उनके प्रभावसे उनका सारा वंश ही भक्त हो गया। प्रह्लादजी स्वयं परम भागवत विष्णुभक्त थे। पुण्यवान् परम भागवतोंकी जहाँ गणना होती है, वहाँ प्रहादजीका सर्वप्रथम नाम लिया जाता है। इनके पुत्र विरोचन थे; विरोचनके पुत्र बलिदानिशिरोमणि और इतने सत्यवादी हुए कि साक्षात् विष्णुभगवान्‌को उनके यज्ञमें आना पड़ा और छद्मवेशसे उन्हें बाँधकर अन्तमें स्वयं बलिके प्रेमपाशमें बँध जाना पड़ा। और तबसे अबतक उनके दरवाजेपर द्वारपाल बनकर आप विराजमान हैं। बलिके सौ पुत्र हुए, उनमें बाणासुर सबसे ज्येष्ठ थे। इन्होंने हिमालय प्रान्तमें केदारनाथजीके पास शोणितपुरको अपनी राजधानी बनाया। ये परम शिवभक्त और दृढ़प्रतिज्ञ थे। इनके हजार हाथ थे यह हजारों वर्षोंतक शिवजीकी आराधना करते रहे। जब ताण्डव नृत्यके समय शंकरजी लयके साथ नाचते, तब ये हजार हाथोंसे बाजे बजाते। इनकी सेवासे भूतनाथ भवानीपति परम प्रसन्न हुए। उन्होंने इन्हें वरदान माँगने को कहा। इन्होंने प्रार्थना की 'प्रभो! मुझे तो आपकी कृपा चाहिये। जैसे मेरे पिताके यहाँ सदा विष्णुभगवान् विराजमान रहकर उनकी पुरीकी रक्षा करते हैं, उसी प्रकार आप भी मेरी राजधानीके निकट सदा निवास करें और मेरी रक्षा करते रहें।' आशुतोष भगवान्ने कहा, 'अच्छी बात है, ऐसा ही

होगा।' यह कहकर शंकरजी वहाँ रहने लगे। अधिक बल, विद्या, धन, वैभव आदि पाकरअभिमानका होना स्वाभाविक है; किंतु जिनके कोई इष्ट हैं, जो भक्त हैं, उनके अभिमानरूपी रोगको कल्याणकारी श्रीइष्टदेव शीघ्र ही नष्ट कर देते हैं। इसी प्रकार बाणासुरको भी अपने बलका और हजार भुजाओंका अभिमान हो गया था वह पृथ्वीमें लड़ाईके लिये अपने समान बलवालेको खोजता रहा। दिग्गज उसके बलको देखकर भाग गये, देवता डर गये और इन्द्रने हार मान ली। तीनों लोकोंमें बाणासुरको कोई भी परास्त नहीं कर सका। इससे उसका अभिमान और बढ़ गया। उसने शिवजीके पास जाकर उनके चरणोंमें प्रणाम करके कहा- 'भगवन्। ये सहस्र बाहु मेरे लिये भाररूप ही हैं, इनसे युद्ध करनेके लिये कोई बली मुझे मिलता ही नहीं। क्या करूँ? कैसे इनकी खुजली मिटाऊँ? '

सर्वान्तर्यामी शिव उसकी दर्पभरी वाणीका अभिप्राय समझ गये। वे तो दर्पहारी हैं ही, उन्होंने बाणासुरको एक झंडी दी और कहा-'जिस दिन यह झंडी स्वतः ही गिर पड़ेगी, उसी दिन समझना कि तुझसे अधिक बली तुझसे लड़ने आयेगा और तेरे दर्पको चूर्ण करेगा।' झंडी लेकर बाणासुर प्रसन्नताके साथ घर लौट गया। कालान्तरमें भगवान् वासुदेवने आकर उसके मदको चूर्ण किया और उसकी हजार भुजाओंमेंसे केवल चारको छोड़कर सभीको काट डाला। इतिहास इस प्रकार है बाणासुरकी एक ऊषा नामकी षोडशवर्षीया विवाहयोग्य कन्या थी, उसने एक दिन भगवान् श्रीकृष्णचन्द्रजीके पौत्र अनिरुद्धको स्वप्नमें देखा। ऐसी मनोहर मूर्तिको देखते ही वह उसपर अनुरक्त हो गयी। उसकी एक चित्ररेखा नामकी सखी थी, वह चित्रविद्या और आकाशमें उड़नेकी विद्या जानती थी। जब ऊषा जागी और घबरायी, तब चित्ररेखाने सबके चित्र बनाये। जब अनिरुद्धजीका चित्र बनाया, तब ऊपाने कहा-'ये ही हैं।' चित्ररेखा योगवलसे वहाँ गयी और रात्रिमें सोते हुए अनिरुद्धको उठा लायी और उन्हें ऊपाके महलोंमें रख दिया। बहुत दिनोंतक अन्तःपुरमें रहनेसे धीरे-धीरे यह बात ऊपाके पिता बाणासुरके कानोंतक पहुँची। उसे बड़ाक्रोध आया और उसने एक दिन स्वयं जाकर अनिरुद्धको पकड़ लिया और उन्हें कारागारमें बाँधकर डाल दिया। इधर-की-उधर खबर देनेवाले, वायुसे भी अधिक वेगवान्, चतुर्दश भुवनोंमें बिना रोक-टोक घूमनेवाले देवर्षि नारदजीने यह सब वृत्तान्त द्वारकापुरीमें जाकर समस्त यादवोंसे और श्रीकृष्णभगवान् से कहा। इसे सुनकर भगवान् बड़ी भारी सेनासहित शोणितपुरपर चढ़ आये। आकर बाणासुरसे युद्ध किया। अन्तमें उसने अपने इष्टदेव शंकरजीको स्मरण किया। शंकरजी तो औढरदानी ठहरे, भक्तसे पूछा- 'क्या चाहते हो?' उसने कहा, लिये आप युद्ध करें।' 'एवमस्तु' कहकर भगवान् भोलेनाथ युद्ध करने लगे। भगवान् श्रीकृष्णचन्द्रजीका और शिवजीका परस्पर बड़ा घोर युद्ध हुआ। दोनों ही ईश्वर थे। एक ही भगवान् दो रूपोंमें प्रकट थे। उनकायुद्ध ही क्या था, भक्तको मान देने और भक्तिकी मर्यादा बढ़ानेके लिये ही उन्होंने यह लीला रची थी। अन्तमें दोनों ओरसे प्रेमसन्धि हुई। शिवजीने भगवान्से कहा-'प्रभो! आपको भला, कौन जीत सकता है! यह बाणासुर मेरा बड़ा भक्त है, इसपर कृपा कीजिये, इसे अभयदान दीजिये।'

भगवान्ने कहा—'एक तो यह आपका भक्त, दूसरे प्रह्लादका प्रपौत्र, मैं इसे मारूँगा नहीं। मैंने प्रह्लादके वंशजोंको न मारनेकी प्रतिज्ञा की है । इसकी भाररूप जो ये हजार भुजाएँ हैं, उन्हें मैं काटे देता हूँ; केवल चार भुजाएँ इसकी सदा रहेंगी। यह आजसे आपका प्रधान पार्षद माना जायगा और सदा अजर-अमर रहेगा।' यह कहकर भगवान्ने बाणासुरको अभयदान दे दिया। उसी दिनसे परम शिवभक्त बाणासुर अजर-अमर हो गये।



You may also like these:



shivabhakt baanaasura ki marmik katha
shivabhakt baanaasura ki adhbut kahani - Full Story of shivabhakt baanaasura (hindi)

[Bhakt Charitra - Bhakt Katha/Kahani - Full Story] [shivabhakt baanaasura]- Bhaktmaal


baanah putrashatajyeshtho baleraaseenmahaatmanah .

yen vaamanaroopaay haraye'daayi medinee ..

tasveerasah suto baanah shivabhaktiratah sadaa.

maanyo badaanyo dheemaansh satyasandho dridhavratah ..

'jinhonne vaamanaroopadhaaree shreevishnubhagavaan‌ko yah samast prithvee daan de dee, unheen mahaatma balike sau putr the; un saumen baanaasur sabase bada़e the. ye bada़e maany, udaar, buddhimaan, satyapratijn, dridhavrat aur shivajeeke param bhakt the. '

asuravanshamen prahlaadajee aise kuladeepak hue ki unake prabhaavase unaka saara vansh hee bhakt ho gayaa. prahlaadajee svayan param bhaagavat vishnubhakt the. punyavaan param bhaagavatonkee jahaan ganana hotee hai, vahaan prahaadajeeka sarvapratham naam liya jaata hai. inake putr virochan the; virochanake putr balidaanishiromani aur itane satyavaadee hue ki saakshaat vishnubhagavaan‌ko unake yajnamen aana paड़a aur chhadmaveshase unhen baandhakar antamen svayan balike premapaashamen bandh jaana pada़aa. aur tabase abatak unake daravaajepar dvaarapaal banakar aap viraajamaan hain. balike sau putr hue, unamen baanaasur sabase jyeshth the. inhonne himaalay praantamen kedaaranaathajeeke paas shonitapurako apanee raajadhaanee banaayaa. ye param shivabhakt aur dridha़pratijn the. inake hajaar haath the yah hajaaron varshontak shivajeekee aaraadhana karate rahe. jab taandav nrityake samay shankarajee layake saath naachate, tab ye hajaar haathonse baaje bajaate. inakee sevaase bhootanaath bhavaaneepati param prasann hue. unhonne inhen varadaan maangane ko kahaa. inhonne praarthana kee 'prabho! mujhe to aapakee kripa chaahiye. jaise mere pitaake yahaan sada vishnubhagavaan viraajamaan rahakar unakee pureekee raksha karate hain, usee prakaar aap bhee meree raajadhaaneeke nikat sada nivaas karen aur meree raksha karate rahen.' aashutosh bhagavaanne kaha, 'achchhee baat hai, aisa hee

hogaa.' yah kahakar shankarajee vahaan rahane lage. adhik bal, vidya, dhan, vaibhav aadi paakaraabhimaanaka hona svaabhaavik hai; kintu jinake koee isht hain, jo bhakt hain, unake abhimaanaroopee rogako kalyaanakaaree shreeishtadev sheeghr hee nasht kar dete hain. isee prakaar baanaasurako bhee apane balaka aur hajaar bhujaaonka abhimaan ho gaya tha vah prithveemen lada़aaeeke liye apane samaan balavaaleko khojata rahaa. diggaj usake balako dekhakar bhaag gaye, devata dar gaye aur indrane haar maan lee. teenon lokonmen baanaasurako koee bhee paraast naheen kar sakaa. isase usaka abhimaan aur badha़ gayaa. usane shivajeeke paas jaakar unake charanonmen pranaam karake kahaa- 'bhagavan. ye sahasr baahu mere liye bhaararoop hee hain, inase yuddh karaneke liye koee balee mujhe milata hee naheen. kya karoon? kaise inakee khujalee mitaaoon? '

sarvaantaryaamee shiv usakee darpabharee vaaneeka abhipraay samajh gaye. ve to darpahaaree hain hee, unhonne baanaasurako ek jhandee dee aur kahaa-'jis din yah jhandee svatah hee gir pada़egee, usee din samajhana ki tujhase adhik balee tujhase lada़ne aayega aur tere darpako choorn karegaa.' jhandee lekar baanaasur prasannataake saath ghar laut gayaa. kaalaantaramen bhagavaan vaasudevane aakar usake madako choorn kiya aur usakee hajaar bhujaaonmense keval chaarako chhoda़kar sabheeko kaat daalaa. itihaas is prakaar hai baanaasurakee ek oosha naamakee shodashavarsheeya vivaahayogy kanya thee, usane ek din bhagavaan shreekrishnachandrajeeke pautr aniruddhako svapnamen dekhaa. aisee manohar moortiko dekhate hee vah usapar anurakt ho gayee. usakee ek chitrarekha naamakee sakhee thee, vah chitravidya aur aakaashamen uda़nekee vidya jaanatee thee. jab oosha jaagee aur ghabaraayee, tab chitrarekhaane sabake chitr banaaye. jab aniruddhajeeka chitr banaaya, tab oopaane kahaa-'ye hee hain.' chitrarekha yogavalase vahaan gayee aur raatrimen sote hue aniruddhako utha laayee aur unhen oopaake mahalonmen rakh diyaa. bahut dinontak antahpuramen rahanese dheere-dheere yah baat oopaake pita baanaasurake kaanontak pahunchee. use bada़aakrodh aaya aur usane ek din svayan jaakar aniruddhako pakada़ liya aur unhen kaaraagaaramen baandhakar daal diyaa. idhara-kee-udhar khabar denevaale, vaayuse bhee adhik vegavaan, chaturdash bhuvanonmen bina roka-tok ghoomanevaale devarshi naaradajeene yah sab vrittaant dvaarakaapureemen jaakar samast yaadavonse aur shreekrishnabhagavaan se kahaa. ise sunakar bhagavaan bada़ee bhaaree senaasahit shonitapurapar chadha़ aaye. aakar baanaasurase yuddh kiyaa. antamen usane apane ishtadev shankarajeeko smaran kiyaa. shankarajee to audharadaanee thahare, bhaktase poochhaa- 'kya chaahate ho?' usane kaha, liye aap yuddh karen.' 'evamastu' kahakar bhagavaan bholenaath yuddh karane lage. bhagavaan shreekrishnachandrajeeka aur shivajeeka paraspar bada़a ghor yuddh huaa. donon hee eeshvar the. ek hee bhagavaan do rooponmen prakat the. unakaayuddh hee kya tha, bhaktako maan dene aur bhaktikee maryaada badha़aaneke liye hee unhonne yah leela rachee thee. antamen donon orase premasandhi huee. shivajeene bhagavaanse kahaa-'prabho! aapako bhala, kaun jeet sakata hai! yah baanaasur mera bada़a bhakt hai, isapar kripa keejiye, ise abhayadaan deejiye.'

bhagavaanne kahaa—'ek to yah aapaka bhakt, doosare prahlaadaka prapautr, main ise maaroonga naheen. mainne prahlaadake vanshajonko n maaranekee pratijna kee hai . isakee bhaararoop jo ye hajaar bhujaaen hain, unhen main kaate deta hoon; keval chaar bhujaaen isakee sada rahengee. yah aajase aapaka pradhaan paarshad maana jaayaga aur sada ajara-amar rahegaa.' yah kahakar bhagavaanne baanaasurako abhayadaan de diyaa. usee dinase param shivabhakt baanaasur ajara-amar ho gaye.

268 Views

A Beautiful Bhagwad Gita Reader
READ NOW FREE
8 Yardsticks To Evaluate If My Bhakti Is Increasing?7 Amazing Ways In Which Devotees Easily Overcome Pain84 Beautiful Names Of Lord Shri Krishna (with Meaning) – Reading Them Fills The Heart With LoveThe Four Main Vaishnav Sampradayas & ISKCON



Bhajan Lyrics View All

कैसे जीऊं मैं राधा रानी तेरे बिना
मेरा मन ही न लगे श्यामा तेरे बिना
दिल लूटके ले गया नी सहेलियो मेरा
मैं तक्दी रह गयी नी सहेलियो लगदा बड़ा
आज बृज में होली रे रसिया।
होरी रे रसिया, बरजोरी रे रसिया॥
कोई कहे गोविंदा, कोई गोपाला।
मैं तो कहुँ सांवरिया बाँसुरिया वाला॥
श्याम बंसी ना बुल्लां उत्ते रख अड़ेया
तेरी बंसी पवाडे पाए लख अड़ेया ।
बहुत बड़ा दरबार तेरो बहुत बड़ा दरबार,
चाकर रखलो राधा रानी तेरा बहुत बड़ा
हो मेरी लाडो का नाम श्री राधा
श्री राधा श्री राधा, श्री राधा श्री
मन चल वृंदावन धाम, रटेंगे राधे राधे
मिलेंगे कुंज बिहारी, ओढ़ के कांबल काली
तेरा गम रहे सलामत मेरे दिल को क्या कमी
यही मेरी ज़िंदगी है, यही मेरी बंदगी है
श्यामा तेरे चरणों की गर धूल जो मिल
सच कहता हूँ मेरी तकदीर बदल जाए॥
ਮੇਰੇ ਕਰਮਾਂ ਵੱਲ ਨਾ ਵੇਖਿਓ ਜੀ,
ਕਰਮਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਾਰਮਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
सब के संकट दूर करेगी, यह बरसाने वाली,
बजाओ राधा नाम की ताली ।
यशोमती मैया से बोले नंदलाला,
राधा क्यूँ गोरी, मैं क्यूँ काला
किसी को भांग का नशा है मुझे तेरा नशा है,
भोले ओ शंकर भोले मनवा कभी न डोले,
दिल की हर धड़कन से तेरा नाम निकलता है
तेरे दर्शन को मोहन तेरा दास तरसता है
बृज के नन्द लाला राधा के सांवरिया
सभी दुख: दूर हुए जब तेरा नाम लिया
हे राम, हे राम, हे राम, हे राम
जग में साचे तेरो नाम । हे राम...
अपनी वाणी में अमृत घोल
अपनी वाणी में अमृत घोल
ये तो बतादो बरसानेवाली,मैं कैसे
तेरी कृपा से है यह जीवन है मेरा,कैसे
तेरी मंद मंद मुस्कनिया पे ,बलिहार
तेरी मंद मंद मुस्कनिया पे ,बलिहार
इतना तो करना स्वामी जब प्राण तन से
गोविन्द नाम लेकर, फिर प्राण तन से
बोल कान्हा बोल गलत काम कैसे हो गया,
बिना शादी के तू राधे श्याम कैसे हो गया
आँखों को इंतज़ार है सरकार आपका
ना जाने होगा कब हमें दीदार आपका
हम प्रेम दीवानी हैं, वो प्रेम दीवाना।
ऐ उधो हमे ज्ञान की पोथी ना सुनाना॥
नगरी हो अयोध्या सी,रघुकुल सा घराना हो
चरन हो राघव के,जहा मेरा ठिकाना हो
सज धज कर जिस दिन मौत की शहजादी आएगी,
ना सोना काम आएगा, ना चांदी आएगी।
एक दिन वो भोले भंडारी बन कर के ब्रिज की
पारवती भी मना कर ना माने त्रिपुरारी,
राधे तेरे चरणों की अगर धूल जो मिल जाए
सच कहता हू मेरी तकदीर बदल जाए
तू कितनी अच्ची है, तू कितनी भोली है,
ओ माँ, ओ माँ, ओ माँ, ओ माँ ।
श्यामा प्यारी मेरे साथ हैं,
फिर डरने की क्या बात है

New Bhajan Lyrics View All

राम से बड़ा राम का नाम जो सुमिरे भव पार
बनेंगे बिगड़े सारे काम रे प्राणी
नगर खेड़े दी खैर वे साइयां नगर खेड़े
मुक जान सबदे वैर वे साइयां मुक जान
सतगुरू जी आए हैं हम दर्शन पाएंगे,
दुनिया से भटकों को रास्ता वो
नवरात्रि आयी आओ,
चलो हम नाचे गाये,
नहीं बजता,
नहीं बजता ये डमरुँ,