⮪ All भक्त चरित्र

भक्त मुनि उतङ्क की मार्मिक कथा
भक्त मुनि उतङ्क की अधबुत कहानी - Full Story of भक्त मुनि उतङ्क (हिन्दी)

[भक्त चरित्र -भक्त कथा/कहानी - Full Story] [भक्त मुनि उतङ्क]- भक्तमाल


सठ सुधरहि सत संगति पाई। पारस परस कुधातु सुहाई ॥ सौवीर नगरमें एक सुन्दर बगीचेमें भगवान् विष्णुका बड़ा ही भव्य मन्दिर था। उस बगीचे में महात्मा उतङ्कजी रहते थे। उतङ्कजी परम शान्त, निःस्पृह, दयालु, ज्ञानी, भगवान्‌की सेवामें लगे रहनेवाले और तपस्वी थे। वे चित्तको सब ओरसे हटाकर भगवान्‌में ही लगाये रहते थे। उनकी सब क्रियाएँ भगवान्‌के लिये ही होती थीं। मन्दिरमें वे भगवान्‌की सेवा करते थे ।

एक दिन कणिक नामक व्याध - डाकू मन्दिरके पाससे निकला। वह बड़ा ही क्रूर था। उसका काम ही दूसरोंकी निन्दा करना, दूसरोंका धन छीन लेना और प्राणियोंको मारना था। वह देवता, ब्राह्मण, गुरु-किसीको भी मानता नहीं था। मन्दिरके शिखरपर विशाल स्वर्णकलश देखकर उस डाकूने सोचा कि भीतर मन्दिरमें बहुत धन होगा। रातके समय वह मन्दिर लूटनेके लिये चुपके से घुस पड़ा। उस समय महात्मा उतङ्क मन्दिरमें बैठे भगवान्‌का ध्यान कर रहे थे। डाकूने उन्हें मार डालनेका विचार किया। वह तलवार खींचकर उनके सामने खड़ा हो गया। जब इससे उतङ्कजीका ध्यान न टूटा, तब उसने उन मुनिको धक्का देकर पटक दिया और उनकी छातीपर पैर रखकर एक हाथसे उनके केश पकड़कर उनका सिर काटनेको उद्यत हो गया। उतङ्कजीने नेत्र खोले और डाकूकी ओर देखा। वे न तो डरे और न रुष्ट हुए । उनके नेत्रोंमें ऐसा तेज एवं इस प्रकारका स्नेह उमड़ रहा था कि डाकू कणिकपर जैसे जादू हो गया। उसके हाथसे तलवार छूटकर गिरपड़ी। वह दूर खड़ा होकर महात्माको एकटक आश्चर्यसे देखने लगा।

बड़े ही शीतल शब्दोंमें उतङ्कजीने डाकूसे कहा- 'भाई। तुम मुझ निरपराधका वध क्यों करना चाहते थे? मैंने तुम्हारा क्या बिगाड़ा है? संसारमें जो अपराध करता है, उसीको दण्ड दिया जाता है। सौम्य मैंने तुम्हारा कोई अपराध किया हो, ऐसा तो मुझे स्मरण नहीं आता सज्जन लोग तो पापीको भी मारते नहीं, वे उसके पापका ही विनाश करते हैं। विरोधी मूर्ख भी हो, तो भी उसमें कोई गुण हो तो शान्तचित्त साधुजन उस गुणकी ही प्रशंसा करते हैं। पुरुषोत्तम भगवान्‌को उसोपर कृपा होती है, जो अनेक प्रकारसे सताये जानेपर भी सतानेवालेको क्षमा ही करता है, उसका कल्याण ही करना चाहता है। चन्दनका वृक्ष काटनेपर भी अपने काटनेवाले कुल्हाड़ेको सुगन्धित ही करता है; ऐसे ही संतजन किसीके द्वारा सताये जानेपर भी सतानेवालेसे शत्रुता न करके उसका हित ही करना चाहते हैं। यह विधाताका विधान हो कुछ विचित्र है कि सब प्रकारके सङ्गका त्याग करके भगवान्‌का भजन करनेवाले लोगोंको भी बुरे लोगोंसे कष्ट सहना पड़ता है। दुर्जनलोग सीधे-सादे साधुलोगोंको अकारण हो सताया करते हैं। बलवान्‌को कोई नहीं सताता। घास तथा जलपर सन्तोष करनेवाले मृगों तथा मछलियोंको ही व्याध तथा धीवरलोग मारा करते हैं। मनुष्य स्त्री पुत्र तथा परिवारके मोहसे जान-बूझकर अपने ऊपर दुःख लेता है, यह मायाकी महिमा है। जो दूसरेका धन लूटकर अपने परिवारका पालन करता है, उसे भी सबको छोड़कर एक दिन जाना पड़ेगा। मेरे माता पिता, मेरे स्त्री-पुत्र, मेरे मित्र परिवार इस प्रकारको ममता ही जीवोंको सदा क्लेश देती है। मरनेके बाद तो मनुष्य के साथ उसके पाप और पुण्य ही जाते हैं। पापसे धन एकत्र करके जो परिवारका पालन करते हैं, मरनेपर पापका फल उन्हें अकेले ही भोगना पड़ता है। उस समय परिवारके लोग उनकी थोड़ी भी सहायता नहीं करते। विषयासक्त मनुष्य यह जानकर भी कि प्रारब्धमें जो है, वही होगा, उसे मिटाया नहीं जासकता' मोहवश धन कमाकर सुखी होनेकी आशा करता है और इसी आशासे वह नाना प्रकारके पाप करता है। भाई! तुम क्या कर रहे हो, यह तुमने कभी सोचा है? इस पापका कितना भयङ्कर फल होगा, इसपर तुमने कभी विचार किया है? यह मनुष्य जीवन पाप बटोरनेमें लगाया जाय, यह तो बड़ा ही अनर्थ है। यह जीवन तो भगवान्‌को पानेके लिये ही जीवको मिलता है। तुम मोहको छोड़कर जीवनको सफल बनाओ। पापोंसे अपनेको अलग करके भगवान्‌के भजनमें लगो इससे तुम्हारा कल्याण होगा।'

सत्सङ्गकी महिमा अपार है। व्याधपर महात्मा उतङ्ककी वाणीका प्रभाव इतना अधिक पड़ा कि उसका हृदय पूर्णतया बदल गया। वह पश्चात्तापसे व्याकुल होकर उन महात्माके चरणोंपर गिर पड़ा। अपने घोर कमका स्मरण करके फूट-फूटकर रोने लगा। वह कहने लगा—'हाय में बड़ा अधम हूँ। मैंने बड़े-बड़े पाप किये हैं। मेरी क्या गति होगी ? हे भगवन्! हे अधमोंको तारनेवाले हरि हे नारायण! मुझपर दया करो। तुमको छोड़कर अब मुझे कौन सहारा दे सकता है।'

मारे दुःखके व्याध धड़ामसे गिर पड़ा और उसी समय उसकी मृत्यु हो गयी। दयालु उतङ्कजीने व्याधके मृत शरीरपर भगवान्का चरणोदक छिड़क दिया। व्याधने मरते समय पापोंके लिये पश्चात्ताप किया था, भगवान्‌का स्मरण किया था और उसके शरीरपर भगवान्का चरणोदक पड़ा था, अतः वह सभी पापोंसे छूटकर भगवान् के परम धामका अधिकारी हो गया। भगवान्‌के पार्षद विमान ले आये। दिव्य देह धारण करके विमानपर बैठकर भगवान्‌के धामको जाते समय उसने बार-बार उतङ्कमुनिको स्तुति की। उनसे क्षमा माँगकर वह दिव्यधाम चला गया।

व्याधकी यह सद्गति देखकर उतङ्कमुनि चकित हो गये। भगवानकी महिमा एवं उन दयामयकी असीम दयाका स्मरण करके उनका शरीर पुलकित हो गया। वे भगवान्को स्तुति करने लगे। उन विद्वान् महात्माने वेदविहितों भक्तिपूर्ण हृदयसे भगवान्को | स्तुति बहुत देरतक की उनके स्तवनसे प्रभु प्रसन्न होगये। वे दयामय अपने परम भक्त उतङ्कके सामने प्रकट हो गये। उतङ्कमुनिने शोभासिन्धु प्रभुके दर्शन किये। भगवान्‌के तेजोमय अद्भुत लावण्यधाम स्वरूपको देखकर मुनिके नेत्रोंसे आँसुओं की धारा चलने लगी। उनकी वाणी बंद हो गयी। 'मुरारि ! रक्षा करो, रक्षा करो।' इतना ही वे कह सके और भगवान्के चरणोंपर गिर पड़े।

गरुडध्वज श्रीहरिने अपनी विशाल भुजाओंसे मुनिको उठाकर अपने हृदयसे लगा लिया। भगवान्ने कहा- 'वत्स । मैं तुमपर प्रसन्न हूँ। तुम्हारे लिये अब कुछ भी असाध्य नहीं है। तुम जो चाहो, वह माँग लो।' मुनिने बड़ी नम्रतासे कहा

किं मां मोहयसीश त्वं किमन्यैर्देव में वरैः
त्वयि भक्तिर्दृढा मेऽस्तु जन्मजन्मान्तरेष्वपि ॥
कीटेष पक्षिषु मृगेषु सरीसृपेषु
रक्षः पिशाचमनुजेष्वपि यत्र यत्र l
जातस्य मे भवतु केशव ते प्रसादात्
त्वय्येव भक्तिरचलाव्यभिचारिणीच॥

बृहन्नारदीयपु0 3848-49) "प्रभो! आप मुझे मोहित क्यों करते हैं? मुझे कोई वरदान नहीं चाहिये। जन्म-जन्मान्तरमें मेरी आपके चरणोंमें अविचल भक्ति सदा बनी रहे। मैं कीट-पतङ्ग, पशु-पक्षी, सर्प-अजगर, राक्षस-पिशाच या मनुष्य- किसी भी योनिमें रहूँ, हे केशव! आपकी कृपासे आपमें मेरी सदा-सर्वदा अव्यभिचारिणी भक्ति बनी रहे।'

भगवान् बहुत ही प्रसन्न हुए अपना दिव्य शङ्ख मुनिके शरीरसे स्पर्श कराके भगवान्ने मुनिको भक्तिके वरदानके साथ परम दुर्लभ ज्ञान भी प्रदान किया। मुनिकी पूजा स्वीकार करके भगवान् अन्तर्हित हो गये। भक्तश्रेष्ठ उतङ्कमुनि शेष जीवन भगवान्‌की सेवामें व्यतीत करके अन्तमें भगवद्धाम पधार गये।



You may also like these:



bhakt muni utanka ki marmik katha
bhakt muni utanka ki adhbut kahani - Full Story of bhakt muni utanka (hindi)

[Bhakt Charitra - Bhakt Katha/Kahani - Full Story] [bhakt muni utanka]- Bhaktmaal


sath sudharahi sat sangati paaee. paaras paras kudhaatu suhaaee .. sauveer nagaramen ek sundar bageechemen bhagavaan vishnuka bada़a hee bhavy mandir thaa. us bageeche men mahaatma utankajee rahate the. utankajee param shaant, nihsprih, dayaalu, jnaanee, bhagavaan‌kee sevaamen lage rahanevaale aur tapasvee the. ve chittako sab orase hataakar bhagavaan‌men hee lagaaye rahate the. unakee sab kriyaaen bhagavaan‌ke liye hee hotee theen. mandiramen ve bhagavaan‌kee seva karate the .

ek din kanik naamak vyaadh - daakoo mandirake paasase nikalaa. vah bada़a hee kroor thaa. usaka kaam hee doosaronkee ninda karana, doosaronka dhan chheen lena aur praaniyonko maarana thaa. vah devata, braahman, guru-kiseeko bhee maanata naheen thaa. mandirake shikharapar vishaal svarnakalash dekhakar us daakoone socha ki bheetar mandiramen bahut dhan hogaa. raatake samay vah mandir lootaneke liye chupake se ghus pada़aa. us samay mahaatma utank mandiramen baithe bhagavaan‌ka dhyaan kar rahe the. daakoone unhen maar daalaneka vichaar kiyaa. vah talavaar kheenchakar unake saamane khada़a ho gayaa. jab isase utankajeeka dhyaan n toota, tab usane un muniko dhakka dekar patak diya aur unakee chhaateepar pair rakhakar ek haathase unake kesh pakada़kar unaka sir kaataneko udyat ho gayaa. utankajeene netr khole aur daakookee or dekhaa. ve n to dare aur n rusht hue . unake netronmen aisa tej evan is prakaaraka sneh umada़ raha tha ki daakoo kanikapar jaise jaadoo ho gayaa. usake haathase talavaar chhootakar girapada़ee. vah door khada़a hokar mahaatmaako ekatak aashcharyase dekhane lagaa.

bada़e hee sheetal shabdonmen utankajeene daakoose kahaa- 'bhaaee. tum mujh niraparaadhaka vadh kyon karana chaahate the? mainne tumhaara kya bigaada़a hai? sansaaramen jo aparaadh karata hai, useeko dand diya jaata hai. saumy mainne tumhaara koee aparaadh kiya ho, aisa to mujhe smaran naheen aata sajjan log to paapeeko bhee maarate naheen, ve usake paapaka hee vinaash karate hain. virodhee moorkh bhee ho, to bhee usamen koee gun ho to shaantachitt saadhujan us gunakee hee prashansa karate hain. purushottam bhagavaan‌ko usopar kripa hotee hai, jo anek prakaarase sataaye jaanepar bhee sataanevaaleko kshama hee karata hai, usaka kalyaan hee karana chaahata hai. chandanaka vriksh kaatanepar bhee apane kaatanevaale kulhaada़eko sugandhit hee karata hai; aise hee santajan kiseeke dvaara sataaye jaanepar bhee sataanevaalese shatruta n karake usaka hit hee karana chaahate hain. yah vidhaataaka vidhaan ho kuchh vichitr hai ki sab prakaarake sangaka tyaag karake bhagavaan‌ka bhajan karanevaale logonko bhee bure logonse kasht sahana pada़ta hai. durjanalog seedhe-saade saadhulogonko akaaran ho sataaya karate hain. balavaan‌ko koee naheen sataataa. ghaas tatha jalapar santosh karanevaale mrigon tatha machhaliyonko hee vyaadh tatha dheevaralog maara karate hain. manushy stree putr tatha parivaarake mohase jaana-boojhakar apane oopar duhkh leta hai, yah maayaakee mahima hai. jo doosareka dhan lootakar apane parivaaraka paalan karata hai, use bhee sabako chhoda़kar ek din jaana pada़egaa. mere maata pita, mere stree-putr, mere mitr parivaar is prakaarako mamata hee jeevonko sada klesh detee hai. maraneke baad to manushy ke saath usake paap aur puny hee jaate hain. paapase dhan ekatr karake jo parivaaraka paalan karate hain, maranepar paapaka phal unhen akele hee bhogana pada़ta hai. us samay parivaarake log unakee thoda़ee bhee sahaayata naheen karate. vishayaasakt manushy yah jaanakar bhee ki praarabdhamen jo hai, vahee hoga, use mitaaya naheen jaasakataa' mohavash dhan kamaakar sukhee honekee aasha karata hai aur isee aashaase vah naana prakaarake paap karata hai. bhaaee! tum kya kar rahe ho, yah tumane kabhee socha hai? is paapaka kitana bhayankar phal hoga, isapar tumane kabhee vichaar kiya hai? yah manushy jeevan paap batoranemen lagaaya jaay, yah to bada़a hee anarth hai. yah jeevan to bhagavaan‌ko paaneke liye hee jeevako milata hai. tum mohako chhoda़kar jeevanako saphal banaao. paaponse apaneko alag karake bhagavaan‌ke bhajanamen lago isase tumhaara kalyaan hogaa.'

satsangakee mahima apaar hai. vyaadhapar mahaatma utankakee vaaneeka prabhaav itana adhik pada़a ki usaka hriday poornataya badal gayaa. vah pashchaattaapase vyaakul hokar un mahaatmaake charanonpar gir pada़aa. apane ghor kamaka smaran karake phoota-phootakar rone lagaa. vah kahane lagaa—'haay men bada़a adham hoon. mainne bada़e-bada़e paap kiye hain. meree kya gati hogee ? he bhagavan! he adhamonko taaranevaale hari he naaraayana! mujhapar daya karo. tumako chhoda़kar ab mujhe kaun sahaara de sakata hai.'

maare duhkhake vyaadh dhada़aamase gir pada़a aur usee samay usakee mrityu ho gayee. dayaalu utankajeene vyaadhake mrit shareerapar bhagavaanka charanodak chhida़k diyaa. vyaadhane marate samay paaponke liye pashchaattaap kiya tha, bhagavaan‌ka smaran kiya tha aur usake shareerapar bhagavaanka charanodak pada़a tha, atah vah sabhee paaponse chhootakar bhagavaan ke param dhaamaka adhikaaree ho gayaa. bhagavaan‌ke paarshad vimaan le aaye. divy deh dhaaran karake vimaanapar baithakar bhagavaan‌ke dhaamako jaate samay usane baara-baar utankamuniko stuti kee. unase kshama maangakar vah divyadhaam chala gayaa.

vyaadhakee yah sadgati dekhakar utankamuni chakit ho gaye. bhagavaanakee mahima evan un dayaamayakee aseem dayaaka smaran karake unaka shareer pulakit ho gayaa. ve bhagavaanko stuti karane lage. un vidvaan mahaatmaane vedavihiton bhaktipoorn hridayase bhagavaanko | stuti bahut deratak kee unake stavanase prabhu prasann hogaye. ve dayaamay apane param bhakt utankake saamane prakat ho gaye. utankamunine shobhaasindhu prabhuke darshan kiye. bhagavaan‌ke tejomay adbhut laavanyadhaam svaroopako dekhakar munike netronse aansuon kee dhaara chalane lagee. unakee vaanee band ho gayee. 'muraari ! raksha karo, raksha karo.' itana hee ve kah sake aur bhagavaanke charanonpar gir paड़e.

garudadhvaj shreeharine apanee vishaal bhujaaonse muniko uthaakar apane hridayase laga liyaa. bhagavaanne kahaa- 'vats . main tumapar prasann hoon. tumhaare liye ab kuchh bhee asaadhy naheen hai. tum jo chaaho, vah maang lo.' munine bada़ee namrataase kahaa

kin maan mohayaseesh tvan kimanyairdev men varaih
tvayi bhaktirdridha me'stu janmajanmaantareshvapi ..
keetesh pakshishu mrigeshu sareesripeshu
rakshah pishaachamanujeshvapi yatr yatr l
jaatasy me bhavatu keshav te prasaadaat
tvayyev bhaktirachalaavyabhichaarineecha..

brihannaaradeeyapu0 3848-49) "prabho! aap mujhe mohit kyon karate hain? mujhe koee varadaan naheen chaahiye. janma-janmaantaramen meree aapake charanonmen avichal bhakti sada banee rahe. main keeta-patang, pashu-pakshee, sarpa-ajagar, raakshasa-pishaach ya manushya- kisee bhee yonimen rahoon, he keshava! aapakee kripaase aapamen meree sadaa-sarvada avyabhichaarinee bhakti banee rahe.'

bhagavaan bahut hee prasann hue apana divy shankh munike shareerase sparsh karaake bhagavaanne muniko bhaktike varadaanake saath param durlabh jnaan bhee pradaan kiyaa. munikee pooja sveekaar karake bhagavaan antarhit ho gaye. bhaktashreshth utankamuni shesh jeevan bhagavaan‌kee sevaamen vyateet karake antamen bhagavaddhaam padhaar gaye.

144 Views

A Beautiful Bhagwad Gita Reader
READ NOW FREE
84 Beautiful Names Of Lord Shri Krishna (with Meaning) – Reading Them Fills The Heart With Love11 Tips For Enhancing Devotional Service For Busy PeopleKey Importance Of Bhav And Ras In Krishna Bhakti9 Must Have Qualities Of A Good Vaishnav Devotee



Bhajan Lyrics View All

अरे बदलो ले लूँगी दारी के,
होरी का तोहे बड़ा चाव...
कान्हा की दीवानी बन जाउंगी,
दीवानी बन जाउंगी मस्तानी बन जाउंगी,
ਮੇਰੇ ਕਰਮਾਂ ਵੱਲ ਨਾ ਵੇਖਿਓ ਜੀ,
ਕਰਮਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਾਰਮਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
जिंदगी एक किराये का घर है,
एक न एक दिन बदलना पड़ेगा॥
ये सारे खेल तुम्हारे है
जग कहता खेल नसीबों का
वृंदावन में हुकुम चले बरसाने वाली का,
कान्हा भी दीवाना है श्री श्यामा
तेरी मंद मंद मुस्कनिया पे ,बलिहार
तेरी मंद मंद मुस्कनिया पे ,बलिहार
जगत में किसने सुख पाया
जो आया सो पछताया, जगत में किसने सुख
तू राधे राधे गा ,
तोहे मिल जाएं सांवरियामिल जाएं
बृज के नन्द लाला राधा के सांवरिया
सभी दुख: दूर हुए जब तेरा नाम लिया
ज़िंदगी मे हज़ारो का मेला जुड़ा
हंस जब जब उड़ा तब अकेला उड़ा
दाता एक राम, भिखारी सारी दुनिया ।
राम एक देवता, पुजारी सारी दुनिया ॥
कैसे जीऊं मैं राधा रानी तेरे बिना
मेरा मन ही न लगे श्यामा तेरे बिना
राधे मोरी बंसी कहा खो गयी,
कोई ना बताये और शाम हो गयी,
सब हो गए भव से पार, लेकर नाम तेरा
नाम तेरा हरि नाम तेरा, नाम तेरा हरि नाम
बाँस की बाँसुरिया पे घणो इतरावे,
कोई सोना की जो होती, हीरा मोत्यां की जो
वृन्दावन धाम अपार, जपे जा राधे राधे,
राधे सब वेदन को सार, जपे जा राधे राधे।
हम प्रेम नगर के बंजारिन है
जप ताप और साधन क्या जाने
नटवर नागर नंदा, भजो रे मन गोविंदा
शयाम सुंदर मुख चंदा, भजो रे मन गोविंदा
राधे राधे बोल, राधे राधे बोल,
बरसाने मे दोल, के मुख से राधे राधे बोल,
वृदावन जाने को जी चाहता है,
राधे राधे गाने को जी चाहता है,
सब दुख दूर हुए जब तेरा नाम लिया
कौन मिटाए उसे जिसको राखे पिया
ना मैं मीरा ना मैं राधा,
फिर भी श्याम को पाना है ।
तेरे दर की भीख से है,
मेरा आज तक गुज़ारा
किशोरी कुछ ऐसा इंतजाम हो जाए।
जुबा पे राधा राधा राधा नाम हो जाए॥
तू कितनी अच्ची है, तू कितनी भोली है,
ओ माँ, ओ माँ, ओ माँ, ओ माँ ।
बांके बिहारी की देख छटा,
मेरो मन है गयो लटा पटा।
मुँह फेर जिधर देखु मुझे तू ही नज़र आये
हम छोड़के दर तेरा अब और किधर जाये
ज़रा छलके ज़रा छलके वृदावन देखो
ज़रा हटके ज़रा हटके ज़माने से देखो
राधा कट दी है गलिआं दे मोड़ आज मेरे
श्याम ने आना घनश्याम ने आना

New Bhajan Lyrics View All

ना देना दोष किस्मत को विपत्ति तो सब पर
विपत्ति तो सब पर आती है, विपत्ति तो सब
नव दुर्गे पूछ रही किसी ने मेरा शेर
शेर देखा मेरा शेर देखा...
स्वागत है स्वागत है आओ मां तेरा स्वागत
जागरण में मां से मुलाकात होएगी, दिल
केहड़े केहड़े तू, जय हो.. रंगा विच
दस्सी बाबा पौणाहारिया,
तुलसी की बगिया हरियाली मेरे श्याम जी
पूजा करे नर नारी मेरे श्याम जी को